The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 9

"Ik heb je mijn foute kant laten zien."

Roxanna

"Uhm... ik ga even naar het toilet." ik liep zonder een antwoord te krijgen naar het toilet. Hoofdschuddend liep ik naar het toilet.

Wat is er toch met iedereen vandaag? Iedereen is zo... met geheimen bezig. Het is gewoon apart en vreemd, nogal verdacht.. Het geheim van Logan was ik erg verbaasd over, maar ik had het recht om het te weten en dat gebeurde ook. Alleen niet van hemzelf, maar van Krystal... wat ik eigenlijk helemaal niet had verwacht.

Maar waarom zou Logan het eigenlijk gewoon niet zelf, face-to-face, zeggen? Dan zou ik misschien minder verbaasd of geschrokken zijn.

Ik werd uit mijn gedachten gehaald doordat ik tegen iemand aanbotste. Ik strompelde achteruit en viel uiteindelijk op de grond.

"Kijk eens - ik bedoel, sorry." zei ik stotterend. Ik keek in zijn helderblauwe ogen die op me neerkeken. Natuurlijk was hij niet omgevallen, want ik was niet zo sterk als hem.

Hij stak zijn hand naar me uit, ik legde mijn hand in zijn hand. Zijn hand leek sterk en hard, maar het was zacht en vertrouwd. Een gevoel dat ik al jaren kwijt was. "Gaat het?" vroeg hij, zijn stem me was super sexy zwaar, één van de dingen waar ik van hield, bij een man of jongen.

"J-ja..." stotterde ik. Hij hees me omhoog en sloeg zijn armen om me heen. Het voelde fijn en vertrouwd.

"Het spijt me, ik heb je mijn foute kant laten zien. Maar ik kan aardig zijn, ik heb een lieve en aardige kant." fluisterde hij.

"Wat bedoel je?" vroeg ik. Ik had mijn gezicht in zijn overhemd begraven. Hij rook naar AXE, een echte mannengeur - als het mij betreft.

Waarom heeft hij eigenlijk een overhemd aan?

"Niets... laat maar zitten." zei hij zuchtend. Hij liet me los en keek me aan met zijn hemelblauwe ogen in de mijne.

"Ik... ik moet gaan." zei ik. Ik pakte mijn tas van de grond en liep zonder om te kijken en zwijgend verder.

Net toen ik de hoek om liep, botste ik - alweer - tegen iemand aan. Dit keer was het niet dezelfde persoon...

Dit meen je niet, hé?!

C-Cameron...?!

"S-Sorry..." stotterde ik.

Man, waarom stotter ik zo vandaag?!

"Het geeft niet..." zei Cameron. "Heb je Logan gezien? Ik moet hem spreken."

"Uhm... j-ja.. ik liep hem daarnet tegen het lijf." antwoordde ik. "Waarom zoek je hem?"

"Oh.. nou, hij doet de laatste tijd erg.."

"Vreemd? Geheimzinnig?"

"Ja, hij gedraagt zich de laatste tijd erg vreemd en geheimzinnig." zei Cameron. "Ik heb het gevoel dat hij een geheim heeft."

"Jij bent niet de enige die denkt dat iemand een geheim heeft, hoor." zei ik. Cameron keek me verward aan. "Ik heb het gevoel dat Krystal en jij een geheim voor me achter houden."

Cameron

Ik wist ineens niet meer wat ik moest zeggen.

Krystal had gezworen - net als ik - dat we onze relatie niet meer aan het licht lieten zien. Aan niemand niet! Zelfs niet aan Roxanna of wie dan ook. De enige die het weet zijn Krystal, Logan en ik.

"H-hoe bedoel je?" vroeg ik nerveus.

"Dat vertel ik je later wel, als ik erachter ben gekomen wat het geheim is." zei Roxanna zuchtend. "Ze doet namelijk heel raar als we jou zien of als we het over je hebben."