The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 8

"Hij vindt je leuk..."

Cameron

Die dag na dat we met zijn allen bij Roxanna aan het project hadden gewerkt, was ik een beetje depri... op school was het weer eens oersaai, omdat ik geen ene les met Roxanna had. Logan merkte het en zei dat ik niet zo zielig moest gaan doen. Of ik zielig kan zijn?!

Ik stond op mijn balkon en had een glas met jus d'orange in mijn hand en staarde naar de oude boom tussen de tuin van de Morgans en van de Coldblood Shays. In de boomhut, in die oude boom, was ik elke vakantie te vinden.

Zou Matthew erin willen spelen? Want ik gebruik die houten boomhut al sinds de eerste niet meer...

Net toen ik naar mijn kamer wilde gaan, gingen de balkondeuren van Roxanna open en kwam ze ook met een glas met jus d'orange. "Hey..." zei ze.

"Hoi..." zuchtte ik. Ik wilde naar binnen gaan, maar zei toch iets waar ik niet over nadacht: "Vind je dat je zelf bent verander?"

Het werd even stil. "Uhm... ik moet gaan." Roxanna draaide zich om en liep naar haar kamer toe. Ze deed de balkondeuren weer dicht en liep naar haar bureau.

Ik besloot ook maar naar binnen te gaan. Met in mijn linkerhand de glas jus d'orange ging ik achter mijn laptop zitten en zocht naar Netflix, om een film te gaan kijken. Ik had geen zin om huiswerk te gaan maken, of te leren, of aan het project te werken. De docenten waren het gewend dat ik niet altijd mijn huiswerk helemaal afmaak. Als ik alle opdrachten zou maken en netjes op tijd inlever, zou dat pas een schok zjjn.

Toen ik Netflix aan had, zocht ik naar de film die ik al heel graag wilde zien. Ik hield meestal van actie, maar ook van romance/comedy. Ik klikte op een random film en begon die te kijken; het was weer zo'n cliché romance... Niets bijzonders, dus.

Roxanna

Het was stil achter mijn balkondeuren, waarschijnlijk was Cameron terug naar zijn kamer gegaan...

Zuchtend plofte ik neer op mijn bed en keek gapend naar het plafond. Ik verveelde me dood, ik nam een slok van mijn jus d'orange en keek naar de 6 Whatsapp-berichtjes die Krystal naar me had gestuurd.

Heyy Rox. Sorry dat ik gister geen tijd voor je had, maar ik zat opgescheept met Madelynn en Susan. Vreselijk, die meiden! Madelynn kan aardig zijn, maar die Susan... het enige waar ze het over kan hebben is Cameron, Cameron en Cameron... Cameron Morgan...

Roxy, kunnen we elkaar spreken!

Hey, waar ben je, Rox? We moeten elkaar spreken?

Waar ben je?

We moeten afspreken, nu!

Ik moet je wat vertellen, Roxy!

Het leek me best belangrijk, dus belde ik haar. Net toen mijn mobiel twee keer overging nam Krystal op: "Rox? Roxy? Waar ben je? Ik moet je nu spreken. Onmiddelijk!"

"Wow, wow, wow... rustig, Krystal. Vertel het me rustig."

"Ik kan het je niet via de telefoon doen, het moet face-to-face. Right now!"

"Niet zo schreeuwen, Krystal. Je lijkt me oma wel; die heb ik laatst opgebeld en ze schreeuwde door de telefoon alsof een tienermeisje een beroemde boyband heeft gezien..."

"Er is geen tijd voor grapjes, Roxy. Ik moet je nu spreken. Now!"

"Rutig, rustig. Ik kom eraan..." zuchtend hing ik op en liep hoofdschuddend naar beneden. "Wat heeft zij echt...?"