The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 34

Logan

Met een grote grijns liep ik de versierde gangen door van Newtown Lake High School.

"Hey Logie." zei de stem van Christian enthousiast. Hij gaf me een schouderklap. "Ik heb je date gezien. Goeie keuze, hoor. Je verovert binnen de kortste keren tien keer zoveel meisje dan vroeger."

Ik knikte. "Denk het wel, ja." We liepen de gymzaal, de feestzaal dus, binnen en het was prachtig versierd. Ik keek zoekend rond en kreeg toen ineens zachte klopjes tegen mijn borstkas.

"Je date staat daar, samen met Krystal.." vertelde Christian me. Hij liep weer weg, de dansvloer op om (ik vermoedde) meisjes te versieren die met een date waren.

Ik haalde drie keer diep adem en liep naar Roxanna en Krystal toe. Krystal leek druk tegen Roxanna te praten, maar Roxanna gaf geen ene aandacht aan haar. Ik sloeg een arm om Roxanna's schouder en duwde haar tegen me aan. "Hallo daar."

Krystal keek mij, ons, met grote ogen aan. "W-waarom zijn j-jullie samen h-hier...?" vroeg Krystal stotterend. "S-sinds... W-wat?... W-waarom?"

Roxanna zuchtte diep. "Jij bent toch met Cameron?" vroeg Roxanna bot.

"Nee!" riep Krystal verward. "Natuurlijk niet. Waarom zou ik met mijn ex hier heen gaan? Ik ben hier alleen. Ik wilde eigenlijk met iemand gaan, maar... Ach, dat is niets boeiend."

Ik keek haar fronsend aan. "Goed, Rox, wil je dansen?"

Ze knikte instemmend. "Natuurlijk." Roxanna draaide zich om naar Krystal. "Ik zie je later."

Ik liep met mijn arm om Roxanna's schouder naar de dansvloer, maar ik keek ook nog via mijn schouder naar achteren. Krystal had haar mobiel te voorschijn gehaald en was met iemand aan het bellen. Haar gezicht zei niets goed. De ogen van Krystal schoten door de zaal heen en keek me ineens aan met een dodelijk blik en zei nog wat voordat ze ophing.

Krystal liep door de menigte door en verdween tussen de leerlingen van Newtown Lake High School.

Na een paar nummers met Roxanna te hebben gedanst, liepen we even aan de kant.

"Ben je moe?" vroeg ik aan haar.

Ze schudde haalde haar schouder op. "Een beetje, maar het gaat wel." zei Roxanna met een glimlach. "En jij, Logan?"

"Als ik bij jou ben dan kan je nooit moe zijn." zei ik met een glimlach.

Ik keek naar het podium, waar de schoolband aan het spelen was. Nadat ze hun nummer hadden gespeeld liepen ze van het podium af. De lichten werden langzaam gedempt en er liep ineens een donkere gedaante over het podium. Een spotlight werd op de gedaante gericht en Cameron verscheen uit het niets op het podium.

De zaal werd ineens gevuld met rumoerige geluiden die van de leerlingen afkwamen. Roxanna was immers ook al naar het podium gaan kijken. Ze had een beetje een combinatie van een verveelde en hatelijke blik in haar ogen. Ze leek niet erg blij.  

"Uhm, mag ik jullie attentie allemaal?" zei Cameron door de microfoon.

"Nee." riep iemand door de zaal.

Roxanna, een paar andere leerlingen en ik begonnen te lachen.

"Haha, heel grappig, hoor." zei Cameron sarcastisch. "Ik meen het. Ik wil iets heel belangrijks deelnemen en met jullie delen vanavond." Er begon ineens een zacht piano liedje te spelen op de achtergrond. "Ik wil graag iets mededelen. Er is een speciaal meisje, een meisje dat ik niet meer uit mijn hoofd krijg sinds ik haar voor de eerste keer zag, en dat was niet de ontmoeting die ik had verwacht te krijgen. Maar je kan niet altijd alles krijgen wat je wilt. Het meisje dat ik heb ontmoet heeft me laten zien dat ik eigenlijk helemaal niet zonder haar kan, eerste dacht ik dat ik niet verliefd op haar was. Maar voor mij is zij één van de belangrijkste vrouwen in mijn leven geworden."