The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 4

'What the fuck doe je hier?! Jij hoort hier helemaal niet te zijn!'

Cameron

Roxanna was waarschijnlijk al inslaap gevallen. Ik lag daar: met mijn armen om haar heen geslagen en zij tegen mijn borstkas aangekropen. Het was een fijn gevoel dat ik bijna nooit meer had gevoeld, nadat Krystal mij verlaten had na een vijf jaar lange relatie. In die hele relatie voelde ze na het vierde jaar bijna niets voor mij meer, en ik juist veel voor haar. Meer en meer, en zij minder en minder juist. Het voelde vreselijk toen ze het vertelde...

Niemand wist dat we een relatie hadden samen, het enige wat onze 'relatie' voor de buitenwereld was dat we allebei populair waren, dat onze ouders allebei rijk waren en dat we allebei van die epische feestjes gaven. We hielde van elkaar, maar lieten dat niet zien aan anderen. Pas op haar tiende verjaardag zoende ik haar ergens stiekem in de bosjes. Verder had ik haar alleen maar gezoend op haar sleutelbeen, kaaklijn en mond. Verder wilde ze niet gaan, omdat ze het niet wilde. Ik natuurlijk wel en eigenlijk, een beetje door haar, ging ik vreemd en kwam bijna elke nacht met een ander meisje in bed terecht.

Ik zuchtte diep.

Ik blikte naar de digitale klok, die op het nachtkastje stond.

01:43... de tijd gaat wat sneller dan eerst, zeg.

Roxanna kroop wat dichter naar me toe, ze had het blijkbaar iets kouder dan eerst. Ik sloeg mijn armen steviger om haar heen en deed de dekens goed over ons heen. Mijn koorts was gaan zakken en ik kon weer heel wat helder denken dan eerst.

Ik zette alles op een rijtje wat er afgelopen dag en nacht was gebeurd: Roxanna en ik hadden een goeie band met elkaar opgebouwd, ik had koorts gekregen, ik ben vanaf mijn balkon naar die van haar geklommen, en ik lag daar met mijn armen om haar heen en zij stevig en knus tegen me aan gelegen.

Langzaam kroop ze wat dichter tegen me aan. Ik schrok een beetje van haar beweging, maar sloeg toch mijn armen om haar heen. Weer lagen we samen met elkaar verstrengeld. Het voelde fijn en warm samen met haar, van binnen en buiten voelde het warm.

Ze zuchtte tegen mijn borstkas. 'Ga toch slapen, Cameron.'

Ik lachte zachtjes. 'Hoe weet je dat ik nog wakker ben?'

'Het was een gok. En ik hoorde je telkens zuchtten.'

'Een hele goede gok en erg goed opgemerkt.' Ik lachte zachtjes.

'Houd je mond en ga slapen.' zei ze zuchtend. 'Ik ben moe en ik wil slapen.'

'Dan doe je dat.'

Ze keek me aan. 'Dat gaat niet als je aan het praten bent.'

'Dan praat ik niet meer.'

'Dankjewel.'

Roxanna

Langzaam opende ik mijn ogen en keek om me heen, verward.

Waar is hij gebleven?

'Cameron?' Ik keek om me heen en verstelde mijn ogen tegen het licht dat door mijn raam scheen. 'Waar is hij echt gebleven?' Slaapdronken kroop ik uit bed en liep naar het balkon. Daar zag ik hem hij was tegen de reling van mijn balkon aan het leunen en keek naar boven, naar de lucht. Glimlachend. 'Cameron...'

Hij draaide zich langzaam om, hij had nog steeds zijn shirt niet aan, wat ik eigenlijk niet heel erg vond... Cameron had een verwarde, maar die werd al snel een blije blik toen hij merkte dat ik het was. 'Goede morgen, sweetie.'

Ik rolde met mijn ogen en ging naast hem staan. 'Wat doe je hier?'

Cameron haalde zijn schouders op. 'Ik denk dat ik aan het kijken ben of aan het staren.'