The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 6

'Gelukkig zijn wij samen, Roxy.'

Roxanna

Net toen ik het Engelse lokaal in liep en naast Krystal ging zitten, hoorde ik gelach en gestoei van de gang - de deur stond nog open. Ineens zag ik Cameron met Logan langs de deur lopen. Ik schrok me dood, maar hij zat niet bij ons in de klas. Tenminste dat zei rector Lionn, hij had alle namen opgenoemd met wie we in de klas zouden komen - en Cameron Morgan zat daar niet tussen.

'Wat is er?' hoorde ik Krystals bezorgde stem.

Ik realiseerde me pas toen dat ik verstard naar de deur zat te kijken, als een standbeeld van schrik. Ik schudde mijn hoofd en keek mijn vriendin aan. 'Uhm... het is niets om je zorgen te maken, Krystal.' zei ik met een glimlach.

'Gelukkig maar, Roxy. Ik ben echt bezorgd om je. Als er iets is moet je naar me toe komen, ik ben er altijd als je me nodig hebt. Om te praten of iets anders.' zei Krystal.

We hoorde de deur dicht slaan en keken met een ruk naar het bord, waar meneer Willson zijn les Engels begon. 'Goedemorgen jongelui.' zei meneer Willson door de klas. Hij zette zijn tas neer en ging op de rand van zijn bureau zitten. Hij sloeg zijn armen over elkaar en ging verder: 'Het eerste wat ik wil doen is iets anders dan anders. Ik wil dat jullie je vakantie schrijven in het Engels op een blaadje en dan voor de klas vertellen. Jullie hebben een kwartier de tijd om het te schrijven en je voor te berijden om voor de klas te staan.'

Iedereen ging met tegenzin aan de slag. Ik pakte mijn notebook en begon meteen te schrijven. Tot ik bij het stuk was dat ik naar een nieuwe school moest riep meneer Willson: 'De tijd is om!'

Dat ging snel, zeg....

'Goed, we gaan van achternaam beginnen. Van de a tot de z. Dus de eerste die op de lijst staat is.... Susan Black. Begin je verhaal maar, ik ben benieuwd.' zei meneer Willson.

Een meisje met donkerrood haar stond op. Ze had een neon-geel topje aan, met een short eronder en om haar heupen een rode, geruite blouse geknoopt. Aan haar voeten had ze sneaker wedges, witte - waarschijnlijk van G-Star.

Ze schraapte haar keel en haalde haar blaadje voor zich. Ze begon voor te lezen in het Engels - maar ik heb het even in het Nederlands - : 'Ik ben Susan, zestien jaar en ik kom uit Maine. Mijn ouders zijn hier naar Californië verhuisd omdat mijn vader hier een bedrijf heeft. Mijn moeder is sinds begin januari gestorven.' vertelde Susan. Nadat ze zichzelf had voorgesteld begon ze met haar vakantie.

'Oké, en dat was Susan Black... de volgende op mijn lijst is... Roxanna Coldblood.' zei meneer Willson.

Zuchtend stond ik op met mijn notebook in mijn hand.

'Doe je best...' fluisterde Krystal zachtjes.

Ik knikte haar toe en liep naar het bord. Trillend - van de zenuwen - draaide ik me om en keek op mijn notebook. Ik begon voor te lezen: 'Mijn naam is Roxanna. Ik ben zestien jaar. Twee jaar geleden was ik niet, net als jullie, wakker. Ik lag toen in coma, twee jaar lang. Maar nu ben ik hier; in levende lijven. Hoe dan ook... ik ben sinds begin deze zomer hier heen verhuisd, omdat mijn moeder hier heen wilde verhuizen. Ze wilde zo ver van de Atlantische Oceaan zijn, omdat aan de andere kant van de oceaan mijn vader is. Hij werkt sinds begin de zomer bij een universiteit in Engeland. Verder heb ik een hond, Sparky, en twee broers; Carter - de oudste - en Matthew - de jongste.' dat was mijn achtergrond. Ik moest beginnen met mijn vakantie. Zenuwachtig slikte ik en vertelde ik mijn verhaal: 'Toen ik hier aankwam, in Californië, keek ik erg naar uit om naar high school te gaan. Na twee jaar kon ik weer leren en nieuwe mensen ontmoeten. Deze vakantie heb ik alleen maar dozen uitgepakt en dingen ingericht, maar dat is niet belangrijk. Het belangrijkste voor mij is dat ik hier ben, nu, niet dood. Maar levend zoals jullie.'