The Bad Boy Next Door

Hoofdstuk 21

"Ik hou van je, echt waar."

Cameron

"Wat is er gebeurd?" vroeg Logan half kalm en half paniekerig.

Ik keek in zijn ijsblauwe ogen en het leek alsof het ijs in zijn ogen gebroken waren. Het leek alsof door de gebroken lijnen van het ijs elk moment water uit kon stromen.

"Een... ongeluk..." zei ik bijna onhoorbaar.

"Dat weet ik ook wel, mongool!" schreeuwde Logan bijna naar me toe. "Ik wil weten wat er met Roxanna is gebeurd!"

"Je geeft niet eens om haar!" kaatste ik terug naar Logan. "Je denkt alleen aan je fucking reputatie, met je lelijke lul!"

"Pardon?!" schreeuwde Logan. "Jij bent hier toch degene die altijd overal met je lul in zaakjes steekt?!"

"Ik heb mijn redenen, hoor!" beet ik Logan toe. "Jij bent de gene die alleen aan je reputatie denkt. Egoïstische-"

"Als jullie willen vechten voor de operatiekamer van Roxanna, hebben jullie geen enkel respect voor haar en houden jullie zelfs niet van haar." onder een bekende stem ons.

Met een ruk draaide Logan en ik naar het gezicht van de jongen met bruine ogen en bruine haren. Ik geloofde mijn ogen haast niet meer...

"R-Ryan... William?" vroeg Logan en ik tegelijkertijd, verbaasd.

"Is het soms fout dat ik op mijn ex-vriendin wacht, die op dit moment wordt geopereerd?" vroeg Ryan emotieloos. "Jullie hebben lef om hier, op de gang voor de kamer waar Roxanna nu geopereerd wordt, te bekvechten. Als jullie van haar hielden, net als ik, dan zouden jullie niet hier staan bekvechten, maar zitten en hopen dat alles goed met haar gaat."

Er glipte een zucht door mijn lippen. Ik ging op het grijze bankje zitten dat tegen de muur stond. "Niet te geloven dat dit Roxanna overkomt..."

"Wat is er eigenlijk gebeurd?" vroeg Ryan terwijl hij naast me neer plofte en zijn oude sportas naast zich liet neer ploffen. In zijn stem klonk hij nieuwsgierig, maar ook erg bezorgd. Maar ik wist zeker dat hij bezorgder was dan Logan of ik.

Logan ging ook naast me zitten. "Ja, dat heb je mij ook nog niet verteld..."

Ik zuchtte diep, legde mijn hoofd in mijn nek en sloot mijn ogen. "Goed, het was zo'n twee uur geleden.. nadat Roxanna Logan had gebeld, besloot ze even alleen te zijn. Dus ging ze terug naar huis en... - Ze vertelde niet precies waar ze heen ging, maar niet naar het strand, in ieder geval vlak bij het bos - ging ze dus richting het bos. Roxanna ging lopend, om wat helderder te denken of zoiets. Ze zei dat ik niet met haar mee mocht, omdat ze alleen wilde zijn.. maar ik ben soort van haar gevolgd. Ik liep veel langzamer dan haar, expres. We moesten alleen een hoek omslaan en ze was er.." Ik kon de tranen niet meer tegen houden en liet ze over mijn wang lopen, stromen. "Ze sloeg de hoek om.. Net toen ík bijna bij de hoek was hoorde ik een auto keihard slippen en hoorde ik een knal. Dus ik ging meteen kijken... Zag ik het meisje van mijn dromen onder het bloed.. De auto had haar geraakt, maar niet hard genoeg om een fataal ongeluk van te maken... Dus toen ik bij haar was, legde ik mijn wijs- en middelvinger bij haar hals en voelde of ze nog ademde, gelukkig wel. Zo snel mogelijk belde ik de ambulance... en is ze zo snel mogelijk onder narcose gebracht en naar het ziekenhuis gebracht. Ik moest mee in de ambulance en zit nu hier..."

Het was stil in de gang waar we zaten.. een stilte die niemand kon onderdrukken.

Roxanna

"Ze gaat het redden." zei een stem.

"Gelukkig maar..." zei een andere stem.

"Die drie jongens wachten al bijna de hele operatie op haar." zei weer een andere stem.