...
Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü...
Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim!
"Baba!"
"Baba ditme!"
Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu.
Ve üçü de ağlıyordu...
Gözlerimi sımsıkı kapa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar dileriz.
💙💚
... 3 Ay Sonra.
Gözlerimi açtığımda güneş yüzüme vuruyordu. Saate baktığımda okula geç kaldığımı fark ettim.
Hızla kalktım üzerime beyaz şort, beyaz gömlek giydim. Saçlarımı taradım ve çantamı alıp çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Koşar adım apartmandan çıktım. Barlas dün gece nöbete kalmıştı gelir gelmez uyumuştur o.
Hızlı hızlı otobüs durağına koşarken bir araba aniden önümde durdu. Birkaç adım geri giderek önümde duran arabanın açılan camına baktım.
"Geç kaldın sanırım?"
Fırtına bey...
"Hemde çok. İlk dersi kaçırdım."
Hızlı konuşmama ufak bir tebessüm ederek konuştu.
"Götüreyim istersen?"
Teklifi cazip gelsede işine geç kalmasını istemezdim biraz utanarak "zahmet etme." Dedim
O an yeşilleri kahvelerime öyle bir değişik baktı ki, itiraz etmek istesem zorla götürecekmiş gibi. Yanii mantıken zahmet olacak olsa teklifte etmezdi. Ama kibar bir kız olarak ben yine de dedim.
Sert bir nefes vererek "Hadi bin." dedi
Ön yolcu koltuğunun kapısını açtım ve hızla yerime oturdum. Kemeri takınca hiçbir göz teması kurmadan atik bir şekilde arabayı çalıştırdı ve yolculuğumuz başladı.
Kafamı camdan tarafı çevirip yolu izlemeye koyulmuştum, zaten ikimizde konuşmuyorduk.
Sessizlik bir süre sonra beni germiş olmalı ki derin bir nefes alarak merak ettiğim soruyu sordum.
"İki aydır görmedim hiç seni ve diğer askerleri."
Sohbet amaçlı demiştim. Ama gerçekten bir kere bile görmemiştim hiçbirini.
