...
Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü...
Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim!
"Baba!"
"Baba ditme!"
Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu.
Ve üçü de ağlıyordu...
Gözlerimi sımsıkı kapa...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İyi okumalar dileriz 💙💚.
~~~ Baran Fırtına'dan.
Şehitlikten çıkınca, kısa bir süre kendime gelmeyi bekledim. Ben bu değildim! bu kadar aciz hissedemezdim. Yavaş adımlar ile arabama ilerledim ve hızla kontağı çalıştırarak oradan ayrıldım.
~~~
Tarık amcamın evine gelmeden önce bir fırında durdum ve en sevdiği bol tereyağlı simitten aldım.
Tarık amcanın eşi; iki yıl önce oğullarının acısına dayanamamış ve kalp krizi geçirmişti.
O günden beri birbirimize yoldaş olduk. Ben yalnız, o yalnız..
~~~
Tarık amcamla çay içerken sessizdik. Ben sürekli dalıp dalıp gidiyorum.
Tarık amcada bunu fark etmiş olmalı ki, konuşmaya başladı.
"Ömür kızı mı düşünüyorsun yine?"dedi.
Tarık amcadan gelen ani sorusu ile irkildim.
Ömür mü?
Hiç aklımdan çıkıyor mu ki?
"Hiç gitmiyor ki aklımdan Tarık amca.. Onunla yatıp, onunla kalkıyorum."
Dedim kederli bir nefes vererek.
Tarık amca, anlamlandıramadığım bir ifade ile yüzüme bakarak sebebini hiçbir zaman sorgulamadığım o soruyu sordu.
"Sen bu kızı niye bu kadar çok seviyorsun?"
Güzel soru..
Ne demeliydim?
Ben neden Ömür'ü bu kadar çok seviyorum? Bilen varsa bana da söylesin..
Cevap veremediğimi farkeden Tarık amca sormaya devam etti.
"Ya da şöyle diyeyim evlat; sen niye Ömür'ü seviyorsun?"
O an bu soruyu kendime hiç sormayışım geldi aklıma, ama sormayada gerek yoktu demi seviyorum sonuçta (!)
"Bilmem. Hiç bu soruları kalbime sormadım."
Dedim ellerimle saçlarımı karıştırırken.
Bir süre sustuk yine. Biz zaten hep susmuyor muyduk?, gözlerimiz konuşmuyor muydu?
Dil susar, gözler konuşur. demezler mi? Anlasınlar o zaman benide.
Düşüncelerimden ayıran ise Tarık amca'nın derin bir nefes alması ve konuşması oldu.
