...
Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü...
Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim!
"Baba!"
"Baba ditme!"
Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu.
Ve üçü de ağlıyordu...
Gözlerimi sımsıkı kapa...
Oy vermeyi unutanlara uyarı olarak artık başa da yazacağım. Oy vermeyi unutmayın lütfen.
İyi okumalar dileriz.
💙💚.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~~ Baran Fırtına'dan.
Markette aldıklarımızı kasadan geçirirken kasiyer çocuk kasanın yanında oturan Seher'e bakıyordu!
Benim yanımda benim sevdama bakıyor!!
"İşine bak koçum!!"
Ona olan bakışlarımla anlamıştı ne demek istediğimi.
Ben market arabasındaki her şeyi tek tek çıkardım ve kasaya verdim, Seher'de poşetledi.
"247 lira efendim."
Kredi kartını çıkardım ve kasiyer çocuğa verdim. Ödemeyi yapınca önce Seher'i kucağıma aldım. Sonra onu arabaya bırakınca poşetleri taşıdım ve arabaya binip gaza yüklendim.
Sessizce giderken Seher bu sessizliği bozdu. Ve sorduğu soru ile sırıtmak istedim.
"Bana o gün meleğim dedin, güzelim diyorsun.. Neden?"
"Bundan rahatsız mısın?"
Sorusuna soruyla karşılık vermeyi asla istemezdim ama bu ihtimal canımı öyle acıttı ki...
Yaa Seher benden, benim ona dediğim güzel hitaplardan tiksiniyorsa?...
Bu düşüncemle kalbim daha çok kırıldı ve ani bir frenle durdum.
"Benden rahatsız mı oluyorsun?!..."
Yine sustu..
Niye susuyor ki? Hem kendisi sordu ilk. Ben ona şuan için cevap veremem.. Sevdiği var mı yok mu öğrenmem gerek sonra ona olan aşkımı itiraf ederim..
"Seher susma ve cevap ver lütfen.."
"Bilmiyorum.."
Ona döndüm ve yüzünü avuçlarımın arasına aldım.
"Neyi bilmiyorsun? Yaa olursun ya da olmazsın.."
Sustu ve başını eğdi..
Cevapsız kaldı sorum... Ama olsun..
Ne kadar dayanırım onun bu sessiz hallerine bilmiyorum ama elbet bir gün elini korkmadan, acaba diye düşünmeden tutacağım..
Ona istediğim gibi hitap edeceğim, istediğim gibi sahiplik eki kullanacağım.
