22.BÖLÜM

2.5K 100 147
                                    

Merhaba.

Bu defa hiç uzatmadan kitaba başlayalım. Yoksa ben yine buraya binlerce kelime sohbet edecek şeyler yazarım🤭.

İyi okumalar dileriz.

💙💚.

~~~
Baran Fırtına'dan.

Seher beni arkasında bıraktı ve Talha şerefsizine koştu.

O ikisi sarılınca içimde bir şeyler koptu. O itin benim meleğime sarılan ellerini koparmak, kokusunu soluyan burnunu kırmak gibi fikirler aklıma düştü..

Bende yanlarına yürürken kulakları sağır eden bir ses duyuldu..

Bomba..

Seher..

Tozdan, dumandan hiçbir şey görmüyorum. Meleğim nerede, nasıl?...

Silah sesleri gelmeye başladı. Bende silahımı çıkardım ve tozdan, dumandan görebildiğim kadar ateş etmeye başladım.

O sırada bir ses daha yükseldi arşa..

Acının çığlığı..

"Ahhh!!!"

Seher'in sesi...

Koşmaya başladım onun olduğu yere..

Ne olur Allahım.. Ne olur onu benden alma..

Talha'nın kucağında kanlar içinde yatan meleğimi gördüm..

Kan? Seher? Çığlık?

Bunlar ne kadar zıt kelimeler?! Neden benim meleğim kan ve acı çığlıkla aynı cümle içinde?!

"Seher!"

Yanına gidince yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"Meleğim!"

"Ba.. Baran.."

"Bitanem yorma kendini.."

"Acıyor.."

Gözünden süzülen yaşlar için bu dünyayı yakarım..

"Talha ambulans çağır! Bir şey yap!"

"Komutanım buraya ambulans giremez. Girdiği an delik deşik ederler.."

Allahım..

"Koş ve arabamı binanın önüne getir! Ben meleğimi getireceğim.."

"Emredersiniz!"

Göğsünün altında bir tane, kasıklarında bir tane ve sırtında bir tane yara vardı.. Hepsi çok kanıyor...

Gözlerini kapatmıştı. Yaa giderse? Yaa ben ona doyamadan, onu bin kez veya birkaç bin kez öpemeden giderse?

"Seher.."

Gözlerini çok az açtı. Ve kanlı elini yanağıma yasladı.

"Baran.."

"Yorma kendi meleğim.. Ama gözlerini de kapatma be miniğim.. Gözlerine bakmaya ihtiyacım var.."

Gülümsedi..

"Çok mu acıyor?"

"Koca bebek ağ.. Ağlama.."

Dedi ve benim bile fark etmediğim gözyaşlarımı sildi..

Fırtına'nın UmuduHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin