Fırtına'nın Umudu

18.BÖLÜM

Helloo!

Nasılsınız kuzular?

Multimedyada Seher kız var🤤😍.

Sezon finaline son iki bölüm... Ve şimdiii bölüme geçebiliriz!!

İyi okumalar dileriz.

💙💚.

~~~
Baran Fırtına'dan.

Sonunda evime gelmiştim..

Almanya'yı çok seviyorum ama içimde bir şeyler buraya gelmemi, burada kalmamı söylüyor..

İstesem şuan mesleği bırakıp Berlin'e yerleşebilirim. Ama dediğim gibi birisi beni burada tutuyor..

Arabadan valizimi aldım ve apartmana girdim. Asansör beklerken de anneme mesaj attım evime geldiğime dair.

Asansör kapısı açılınca hemen bindim ve kendi katımın düğmesine bastım.

Eve gidince hemen uyumak istiyorum. Seher'in fularına sarılarak uyumak istiyorum..

Ona karşı içimdeki şey ne bilmiyorum ama bundan şikayetçi değilim..

Bu daha çok sinirimi bozuyor!

Öğretmen hanımı özlüyor olmam çok sinirimi bozuyor..

Kesin kafayı yiyorum..

Gözlerim fulara kayınca dudaklarımda istemsiz bir gülücük oluştu...

"Seher..."

İsminin hoş bir tınısı var... Ve inşallah benden başka kimse isminin âurasını bu kadar sevmez!!

Ahh!! Kafayı yiyeceğim!!

Kim bilir şimdi sevgilisi ile nerede ne yapıyordur??

Acaba hastanede bana sarıldığı gibi o herife de sarılıyor mudur?...

Düşünme Baran.. Düşündükçe kafayı yiyecek raddeye geliyorsun düşünme..

~~~

Ertesi sabah saat altıda kalktım ve duşa girdim. Sonra üzerime askeri kamuflajımı giydim ve evden çıktım.

Apartmanın önünde duran arabamı görünce bir sırıtma aldı beni..

Çok özlemişim 'öküz gibi!!' olan arabamı. Berlin'deki arabamı da seviyorum. Ama bu daha çok hoşuma gidiyor. Daha çok beni yansıtan bir araba..

Hemen bindim ve fuları direksiyona doladım. Ve son sürat askeri lojmandan çıktım.

~~~

Bölüğe girince gözlerim timi aradı. Hepsi eğitim alanında toplanmış gır gır şamata yapıyorlar. Eşşek herifler!

"Asker!"

Sesimi duyunca hepsi hazır ola geçtiler. Bende hızla karşılarına geçtim.

"Günaydın asker!"

"Sağol!"

"Nasılsın!"

"Sağol!"

"Rahat asker!"

"Sağol!"

"İyice dinlendiniz değil mi? Eğitimde acımam ona göre!"