Fırtına'nın Umudu

56.BÖLÜM

Merhabalar.

Yeni bölüme hoşgeldiniz.

Oy vermeyi unutmayın lütfen.

İyi okumalar dileriz.

💙💚.

~~~
1 Yıl Sonra.

Bugün miniklerimin doğum günü..

Dört yaşına giriyor canlarım..

Baran görevde...

Yine buruk, eksik ve acı bir gün bizim için...

Meleğimin yıl dönümü ama biz maalesef gidemedik İzmir'e..

O kadar çok canım yanıyor ki...

Benim meleğim ilk defa yapayalnız...

"Anne babam geymeyecek mi?"

"Bilmiyorum oğlum."

O sırada zil çaldı.

Asaf ve Eymen kapıya koştular..

"Baba!"

"Babam geymiş!"

Bende acı bir tebessümle yanlarına gittim..

Kapıda gördüğüm adamla kalbim biraz daha hızlı, biraz daha acıtarak atmaya başladı..

Hep beraber içeriye geçtik ve sessizce oturduk..

"Siz oturun ben duş alıp geleceğim."

Bizim bir şey dememizi beklemeden gitti.

Biz ne kadarda garip bir aileyiz?

Baran'ın uzun zamanlı görevi, Elisa'nın ölümü bizi birbirimizden uzaklaştırdı...

Ama...

Bizim tekrar bir bebeğimiz olacak...

Belki bu minik bizim mucizemiz olacak.. Bizi tekrar birleştirecek..

Baran 15 dakika sonra aşağıya inmişti.

Bugün doğum günü kutlaması yapmayacağız..

Bugün benim, miniklerimin, sevdiğim adamın kara günü..

Asaf ve Eymen artık bir şeyleri daha iyi anlamaya başlıyorlar..

Eymen dün yanıma geldi ve beni çok üzen bir cümle kurdu...

"Anne yarın benim kardeşimin bizden gittiği gün o yüzden doğum günü istemiyoruz biz."

Bu o kadar çok yaraladı ki beni...

Benim miniklerim daha dört yaşındalar ama neyin ne olduğunu, neler yaşadığımızı anlıyorlar...

"Baran.."

"Efendim güzelim?"

"Sana söylemem gereken bir şey var..."

"Noldu?! Kötü bir şey mi oldu?! Size bir şey diyen, bir şey yapan mı oldu?!"

"Sevgilim sakin ol.. Güzel bir şey diyeceğim ben.."

Yanıma geldi ve alnıma sımsıkı öpücük kondurdu..

"Dinliyorum nefesim?"

"Şimdi senin göreve gittiğin günden üç gün sonra ben miniklerimizi genel kontrol in hastaneye götürdüm. Sonra benim gözüm karardı, bayıldım. Evde de oluyordu ama hiç bayılmamıştım. Hastanede ki testlerde ise şey çıktı..."