41.BÖLÜM

1.3K 48 26
                                    

Merhabalar!

Yeni ve güzel bir bölümle karşınızdayız.

Multimedya da Seher ve miniklerinin temsili fotoğrafı var🥺.

İyi okumalar dileriz.

💙💚.

~~~
Baran Fırtına'dan.

Göreve geleli 5 ay oldu...

Seher'im burnumda tütüyor...

Hasretinden ölüyorum...

Ama bitmiyor şerefsizler. Her yere hendek kazmış p*ç kuruları!!

Meleğime kavuşmama engel oluyorlar...

Telefon yok, telsizle sadece bölükle irtibata geçebiliyoruz. O da çeken yerdeysek..

Hakkari'nin en kuytuda kalan köyünü mesken etmişler!!

Ve biz çökertemiyoruz.. Her yerde bir kolları var..

"Komutanım fularınız yok..."

Bileğime gitti gözlerim ve olmadığını fark ettim.

Hemen etrafıma baktım ama yoktu..

"Beyler sizin yanınızda var mı fular!?"

Hepsi baktı ve olumsuz anlamda kafalarını salladılar..

Ben meleğime söz verdim. O fuları ona götüreceğim..

"Siz kalın burada ben biraz gerilere bakayım."

"Komutanım bende geleyim."

"Kal burada Talha!"

Hızlı adımlarla az önce geçtiğimiz yerlere baktım.

Ve gördüm..

Hızlı adımlarla oraya ilerlerken çıtırtı sesleri geldi arkamdan.

Hemen gidip fuları aldım ve atletimin kol kısmına sardım.

Arkama döndüğümde iki şerefsiz bana silah tutuyordu.

Ve üç tanesi de timdekileri getirdi.

Rehin alındık sanırım...

"Sonunda elimize düştün Fırtına!"

~~~

Bizi bir mağaraya getirdiler ve bağladılar. Kendileri gittiler ama.

İğrenç derecede leş kokuyor burası..

"Komutanım ne yapacağız?"

"Bekleyeceğiz koçum. Bize ulaşamayınca destek ekip gönderirler. Ve ben Arda'nın üzerine çip yerleştirdim.."

Arda timdeki keskin nişancıydı. Onun üzerindeki çip sayesinde yerimiz kolaylıkla bulunur.

Sidar biliyordu bir tek bu çip işini. Ama artık hepsi biliyor..

"Komutanım yengenin verdiği fuları buldunuz mu?"

"Evet. Atletime bağladım artık düşerse içime düşer."

Ve sustuk.

Gözlerimi kapattım meleğimi düşünmeye başladım..

Mis kokusunu..

Fırtına'nın UmuduHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin