Merhaba.
Yeni bölüme hoşgeldiniz.
İyi okumalar dileriz.
💙💚.
~~~
Seher Fırtına'dan.
Sabah erkenden yola çıkmıştık. Çocuklar arkada uyuyordu.
Baran'da sessizce arabayı kullanıyor. Bende onu izliyorum..
Çok pişmanım ona dediğim her şey için.. Yaptıklarım için..
"Acıktın mı?"
Baran'ın sesi ile kendime geldim.
"Biraz."
"Az ileride bir dinlenme tesisleri var. Birinde dururuz. Hemde çocukların yemeğini yedirirsin."
"Tamam."
Bir daha konuşmadık biz.
~~~
Tesise gelmiştik. Çocuklar da uyanmıştı bu sırada.
Ben arkada miniklerimin karnını doyururken Baran'da bizim için bir şeyler almaya gitti.
Hava biraz serin bu yüzden arabadan çıkartmak istemedim çocukları. Terlemişler çünkü..
Arabanın kapısı açıldı ve Baran girdi. Arkasına döndü bize baktı.
"Doydular mı?"
"Eymen çok aç değil sanırım o hemen doydu. Ama Asaf hala doymadı.."
Meyve püresi, bebek bisküvisi ile mama yapmıştım.
İkisi de çok seviyor bu mamayı.
Baran Eymen'i kucağına aldı ve oyun oynamaya başladılar.
Serhan miniklerime taş kağıt makas oyununu öğretmişti.
Eymen'de şimdi babasına öğretiyor.
"Baba ben diyince tamam mı?"
"Tamam paşam."
"Taş kayıt makas!"
Ben bir yandan Asaf'a yemek yediriyorum bir yandan da öndeki aşklarımı izliyorum.
Baran makas yaptı Eymen kağıt..
"Baba! Sen hiye yaptın! Oynamam ben!"
"Sıpa ne hilesi? Ben hile falan yapmadım."
"Yaptın işte!"
Ben onların bu haline gülümserken Eymen ağlamaya başladı.
Baran endişe ile oğluna bakıyor. İlk defa bu kadar çok zaman geçiriyor onlarla..
Ve ilk defa onun yanında ağlıyor oğlumuz..
"Babam? Ağlama ama.."
"Ben kazanacaktım.."
"Bir daha oynayalım bu defa da sen kazan. Olur mu?"
"Oluy."
"Taş kağıt makas."
Bu defa da Eymen kağıt yaptı Baran onun kağıt yaptığını görünce taş yaptı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fırtına'nın Umudu
Romance... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapa...
