Merhaba.
Yeni bölüme hoşgeldiniz.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın lütfen.
İyi okumalar dileriz.
💙💚.
~~~
Baran Fırtına'dan.
Çocukları aldım ve bahçeye çıktık ama aklım Seher'de kaldı..
Onu nasıl toparlamam gerektiğini bilmiyorum..
Ona ne iyi gelir bilmiyorum..
Bir türlü iyi olmuyor..
Bu durum artık canımı çok yakmaya başladı.
Benimde evladım öldü ama ben Asaf ve Eymen için içimde yaşıyorum acımı.
Seher yapamıyor bunu..
O sırada bahçeden giren kişi ile şaşırdım.
"Nilay?"
"Merhaba komutanım."
"Hoşgeldin."
"Hoşbuldum. Bugün konuşacaktık ama siz gelmeyince ben geleyim dedim."
"Gel içeriye geçelim. Beyler hadi eve geçelim."
"Ama baba.."
"Babacım hadi lütfen."
"Tanam."
"Mamam."
İkisinin elini tuttum ve beraber içeriye girdik.
"Benimle ne konuşmak istiyorsun?"
"Komutanım ben.. Ben aşık oldum!"
"Ehh be kızım. Bende bir şey oldu sandım."
"Aslında oldu..."
"Ne oldu?"
"Ben aşık olmamam gereken birine aşık oldum..."
"Kimmiş o?"
"Seher'in arkadaşı Barlas'a."
"Ne?"
"Ne!?"
Arkamızdan gelen Seher'in sesi ile hemen ona döndüm.
"Sen ne dediğinin farkında mısın?!"
"Özür dilerim Seher. Ama elimden gelen bir şey yok..."
"Barlas evli!"
"O kızla evlenmeden önceydi benimki! O aptal kız onun aklına girdi!"
"Beyza hakkında doğru konuş! Sen daha yokken onlar birbirine aşıktılar! Şimdi defol git evimden! Bir daha kardeşlerimin adını ağzına alma!"
Nilay'ın çıkması ile Seher bana döndü ve sinirle konuştu.
"Bu aptal kız hangi cüretle benim evime gelip kardeşime aşık olduğunu söylüyor?! Eğer onların mutluluğunu bozarsa onu mahvederim Baran!"
"Ben konuşurum tekrar Nilay'la. Sen sakin ol lütfen."
Derin nefesler aldım ve koltuğa attım kendimi...
"Yarın yola çıkacağız. Hadi dinlenelim."
"Baba ben senye uyumak istiyoyum."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fırtına'nın Umudu
Romance... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapa...
