Merhabalarrrr!!
Nasılsınız kuzular???
Sizi ve Fırtına çiftini çook özledim ben.. Ve bu özlem beni bölüm yazmaya kadar sürükledi..
İkinci bir final bölümü ile karşınızdayım bu yüzden..
Nasıl bir bölüm olacak minicik bir fragman yazayım hemen.
Birinci finalde ve ikinci finalde olan her şey birbirinden bağımsız. Yanii ilkinde böyleydi burada niye böyle falan demeyin. İkisi farklı yazılan final bölümleri.
Yankı'nın olayı sonunda açığa çıkacak, Elisa ile ilgili daha farklı şeyler yazacağım ve bu bölüm nasıl bitecek bende bilmiyorum. Çünkü yazdıkça gelişen bir bölüm olacak..
Daha fazla uzatmadan bölüme geçmek istiyorum.
Hoşgeldiniz diyorum vee iyi okumalar diliyorumm✨.
~~~
Baran Fırtına'dan.
Şırnak'a geleli bir ay oluyor ve biz hala Seher'le anlaşamıyoruz..
Ona sarılmak, onunla uyumak istiyorum ama maalesef buna izin vermiyor...
Bende elimden geldiğince bölükte zaman geçirmeye çalışıyorum..
Çocuklarımı elbette çok özlüyorum ama Seher onlarla zaman geçirmeme engel oluyor.
Evde kaldığım nadir günlerde ise minikler benimle hangi oyunu oynayacaklarını şaşırıyorlar.
Şimdi de o anlarda biri.
Bahçede futbol oynuyoruz.
Onlar için iki tane minik kale koymuştuk bahçeye. Ve şimdi ikisi bir takım ben tek başıma bir takımım ve maç yapıyoruz.
"Asaf koş! Gol atıcas!"
Bende sevinmeleri için gol yedim.
"Kaya Kaytal Asaf! Gol attı!"
"Gol attım baba!"
Diyip koşarak bana sarıldı.
Eymen'de geldi ve ikisi sımsıkı sarıldı.
"Aferin size. 3-0 yeniyorsunuz beni."
O sırada kapıda Seher belirdi ve bize seslendi.
"Beyler hadi gelin yemek hazır."
"Anne ben iki tane gol attım! Emen'de bir tane attı."
"Aferin size aşklarım! Babanız?"
"O kaybetti anne."
Hepsi gülünce bende somurttum.
"Ulan sıpalar! Ben istesem 10 gol atardım! Siz ağlamayın diye kaybettim ben."
"Baba yaa!"
Eymen'in sinirlenmesi ile güldüm bende. Ve hep birlikte eve girdik.
~~~
İki aydır üzerine yoğunlaştığım konu sonunda açığa kavuşmuştu.
Uzun zamandır Yankı'nın kardeşini arıyorum. Seher isminin Zehra olduğunu söylemişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fırtına'nın Umudu
Romansa... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapa...
