Merhabalar.
Bölüm bir günde olsa geç geldi.. İki gün önce arkadaşım vefat etti.. Bu yüzden ben üzüntüden bölüm atmayı unuttum. Lütfen affedin beni.. Ortim demese ben hatırlamazdım bile bölüm atmayı. Özür dilerim geç geldiği için bölüm...
Önceki bölüm bolca hüzün doluydu. Bu da onun devamı gibi. Ama güzel şeyler de olacak.
İyi okumalar dileriz.
💚💙.
...
Baran Fırtına'dan.
Seher'le yemek yedikten sonra ben salona geçtim o ise mutfağı toplamaya başladı.
Neden benimle kalıyor? Neden bana yardım ediyor?
Bu sorularıma bir cevap bulamıyorum. Mesela hastanede bana sarıldığında sanki anneme sarılıyormuş gibi hissettim.
Kokusu nasıl desem.. Petunya çiçeği ve kırmızı gül karışımı gibi kokuyordu.. Ama petunya çiçeği ağır basıyor gibiydi..
Ve o koku beni güvende hissettirdi.. Seher'in bana sarılması birazcık da olsa kimsesizliğimi unutturdu..
Kaç gündür hastanede benimle kalıyor. Çok yoruldu. Barii ona yatak hazırlayayım da mutfakta işi bitince uyuyup dinlensin.
Odamda ki dolaptan nevresim, yastık ve pike alıp salona geldim. Her şeyi ayarlayınca aklıma, Alaz'ın alıpta benim evde unuttuğu abur cuburlar geldi.
Hemen onları da getirdim. Belki yemek ister. Ve onun için hazırladığım yatağın yanına bıraktım.
Neden hala gelmedi bu kız? İki tabak, iki çatal yıkamak bu kadar uzun sürmemeli..
Yavaş adımlarla mutfağa gidip baktım. Ama boştu. Nerede bu kız??
Diğer odaya baktığımda orası da boştu. Bir tek arka balkon kaldı. Sessiz adımlarla gittim.
Ve burada.. Ağlıyor mu o??
Gökyüzüne bakarak hem gülümsüyordu, hemde ağlıyordu..
Neden ki??
~~~
Tam bir buçuk saat oldu ama hala beni fark etmedi.. Ve bir ara gökyüzüne bakarak;
"Bana oradan gülümsüyorsun değil mi?"
Dedi.. Sevdiği adamı mı kaybetti acaba?
Sonra aklına bir şey gelmiş gibi ayağa kalktı ve kapıya döndü. Ee haliyle beni de gördü..
"Baran?"
"Tam bir buçuk saattir buradayım ve sen beni fark etmedin."
"Bir yerin mi ağrıyor? Ben hemen ilacını getireyim. Sen geç salona.."
Gidecekken, daha doğrusu kaçacakken kolundan tuttum ve kendime çevirdim.
"Ne düşünüyordun gökyüzüne bakarak?"
Bir süre konuşmadı.
Ne düşünüyor olabilir bu kadar onu üzecek, onu ağlatacak? Gözleri tekrar doldu..
Ve bir anda bana bağırdı...
"Sana ne! Seni ilgilendirmez!"
Ve bende acımasızca konuştum. Aptal kız!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fırtına'nın Umudu
Romansa... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapa...
