Merhabalar!
Yeni bölüme hoşgeldiniz.
İyi okumalar dileriz.
💙💚.
~~~
Seher Fırtına'dan.
Baran ve çocuklar gidince hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım..
Ben o kadar iğrenç biriyim ki...
Baran'ın aşkını, sevgisini, merhametini hiçbir şeyini hakketmiyorum...
Dediği her cümle ayrı ayrı yaktı kavurdu ama bir cümlesi benim bu dünyadaki cehennemim oldu...
Sen benim görüpte kavuşamadığımsın...
O derece mi acımasızım?
O derece mi mahvettim onu?
Bana boşanalım diyecek kadar bıktı demek benden...
Ama ben onsuz yaşayamam ki..
Elisa gitti.. Baran'da giderse ben yaşayamam..
Hadi ben kendimi geçtim Asaf ve Eymen artık Baran olmadan durmazlar.
Boşanmayacağım bu yüzden.
İstediği kadar boşanmak istiyorum desin kabul etmeyeceğim..
~~~
Baran ve çocuklar gelmeden evi temizledim. Yemekte yapmak isterdim ama evde malzeme yok.
O sırada zil çaldı.
Hemen gitti ve kapıyı açtım.
Aşklarım gelmişti..
"Hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk."
"Anne bis aytık askeyis babam gibi."
"Aferin benim oğullarıma."
"Anne bis acıktık."
"Biliyorum annecim. Ama markete gitmemiz lazım önce."
Baran konuştu.
"Hazırlanın hadi yemeğe gidelim. Yemek dönüşü markete uğrarız."
"Tamam."
Miniklerimi aldım ve onların odasına çıktık. Baran her daim şık mekanları tercih ettiği için miniklerime siyah kot şort ve beyaz gömlek giydirdim.
Onlar odalarında oynarken bende odama geçtim ve üzerime siyah elbise giydim.
Baran'da gömleğinin düğmelerini iliklerken konuştum ona dönmeden.
"Boşanmayacağım senden."
"Ne?"
"Senden diyorum boşanmayacağım."
"Neden? Hayatımı zehir etmek hoşuna mı gidiyor?!"
"Hayır tabii ki. Baran ben ailem dağılsın istemiyorum.."
"Bende istemiyorum ama laflarına da dayanamıyorum Seher."
Sessiz kaldım..
Çünkü kendimi savunacak hiçbir cümlem falan yok..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fırtına'nın Umudu
عاطفية... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapa...
