Merhaba bebekler.
Yeni ve güzel bir bölümle karşınızdayız.
Umarım beğenirsiniz.
İyi okumalar dileriz.
💙💚.
~~~
Seher Karahan'dan.
Vücudumdaki sızı ile gözlerimi açtım. Neredeyim be ben?!
"Seher hanım?"
Yanımdan gelen sesle o tarafa doğru döndüm.
Bir hemşire bana gülümseyerek bakıyordu. Ne alaka hemşire?
Hem ben ne..
Düşüncemi yarıda kesen diğer bir düşüncemle korkuyla ve hüzünle yerimde doğrulmaya çalıştım. Ama sadece çalıştım..
"Baran?! O nerede?! İyi mi?!"
"Seher hanım, Baran bey iyi. Şuan kapıda.."
"Ne olur çağır göreyim.."
Gülümsedi ve başını sallayıp gitti.
Baran odaya girince gözyaşlarım akmaya başladılar..
"Baran.."
"Seher.."
Yanıma geldi ve yarama dikkat ederek sımsıkı sarıldı bana..
"Sana bir şey olsaydı ben yaşayamazdım.."
"Sen iyi misin Baran? Yaran yok değil mi?"
"İyiyim ben. Hem beni boşver sen, canın acıyor mu?"
"Ne demek boşver?!"
"Güzelim bir aydır yoğun bakımda yatan sensin!"
Bana kızar gibi konuşmasına değil, bir aydır yoğun bakımda yatıyor olmama değil de güzelim demesine takıldım.
Güzeli miyim gerçekten??
"Baran sende yaralanabilirdin.."
"İyiyim Seher."
"Kimseye haber vermedin değil mi?"
"Vermedim. Ama ailen sürekli aradı. Bende en sonunda telefonunu kapattım ve kendi telefonumdan Barlas'a mesaj attım. Telefonu bozuldu, ailesine haber ver gibi."
"Teşekkür ederim.."
Odaya en az Baran kadar yakışıklı, karizmatik bir doktor girdi. Bana gülümsedi ve yanıma geldi. Bende nezaketen gülümsedim.
"Merhaba Seher, nasıl hissediyorsun kendini?"
"İyiyim sadece yara yerlerim sızlıyor."
"Tamam bakalım bir yaralarına."
Doktor yaralarıma bakmak üzere önlüğü açtı. Üzerimde bir tek sütyen vardı... Ve göğsümde olan yarayı kontrol edince kasıklarımda olan yarayı kontrol etti....
En sonda sırtımdaki yarayı kontrol etti.. Ne kadar çok yara almışım...
Şuan aşırı utanıyorum..
Baran arkada yumruklarını sıkarak bize bakıyordu. Ne oldu da sinirlendi bu?
"Yaraların iyiye gidiyor. Ben pansumanı yenileyeceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fırtına'nın Umudu
Romance... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapa...
