Merhabalar!
Yeni bölüme hoşgeldiniz.
İyi okumalar dileriz.
💙💚.
~~~
Baran Fırtına'dan.
Otelden çıktım.
Oysa ki dün gelmiştim.
Miniklerimi sevemiyorum ama en azından seslerini duyarım..
Ahh çok acınası bir halim var!
Sevdiğim kadın mahvetti beni!
Olabildiğince yolumu uzatarak eve geldim.
Aslında ilk mezarlığa gitmek isterdim ama Seher bu saatlerde hep orada oluyor.
Kızar falan oraya geldim diye..
Evin önüne arabayı park ettim ve yavaş adımlarla eve girdim.
Zili çaldım ve beklemeye başladım.
Kapıyı açan kişiye bakmadan girecektim ama her kimse kapıdan çekilmedi.
Kafamı kaldırıp baktığımda Seher'le göz göze geldik.
"Sen neden açtın?"
"Neden açmayayım?"
"Defol git dediğin adamın kapısını açmak ne kadar mantıklı!?"
Dedim ve salona geçtim.
Miniklerim yerde oyun oynuyorlardı.
Onlara sarılmak için nelerimi vermezdim...
"Asaf bana bak menim gibi yap!"
"Aşıy sen menim gibi yap!"
Onlar kavga ederek oyun oynarken Altan babam yanıma geldi.
Onunla aramız düzeldi. Benden özür dilemişti. Bende uzatmamak için kabul etmiştim özürünü.
"Şırnak'a gitme işini ne yapacaksın koçum?"
"Ben gideceğim baba. Gitmek zorundayım."
"Seher ve çocuklar?"
"Onlar bensiz de mutlu.. Hem Seher beni istemiyor. O yüzden onlar burada kalacak."
"Peki oğlum. Siz nasıl isterseniz öyle olsun. Ama çok kırıyorsunuz birbirinizi."
"Baba ağzımı açmama izin vermiyor ki. Sesimi duymaya tahammülü yok.."
O sırada Seher salona girdi. O gelince Altan babam gitti.
Ve ben çekirdek ailemle kaldım salonda..
Seher geldi ve yanıma oturdu. Onun bu hareketine şaşkınlıkla baktım.
"Hayırdır?"
"Ne kocamın yanına oturamam mı?"
Histerik bir kahkaha attım ve ateş saçan gözlerimi Seher'e çevirdim.
"Sen iyi misin? Benimle konuşmadan önce alkol mü alıyorsun?! Neden bu kadar dengesizsin?!"
"Baran.."
"Ne Baran ne?! İki hafta boyunca mahvettin beni! Ölmeyi isteyecek kadar nefret ettim kendimden! Sakın bana şimdi böyle şirinlik yaparak gelme!"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Fırtına'nın Umudu
Roman d'amour... Sevdiğim kadının söylediği her bir kelime beni öldürdü... Keşke o işkencelere vücudum dayanmasaydı ve ölseydim! "Baba!" "Baba ditme!" Asaf ve Eymen kapıya çıkmışlardı. Seher'de arkalarında duruyordu. Ve üçü de ağlıyordu... Gözlerimi sımsıkı kapa...
