ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ေရွာင္းက်န့္နဲ႕
ႏွစ္ေယာက္တူတူ ေစာင့္ေနရင္း
ရိေပၚ စိတ္ေတြ လႈပ္ရွားေနမိသည္။
သားကသူ႕ကို လက္ခံပါ့မလား
ႏွစ္ေတြ အၾကာႀကီး ျပစ္ထားတယ္ဆိုၿပီး
စိတ္ဆိုးေနမလား စိုးရိမ္စိတ္ေတြက
အျပည့္ျဖစ္လို႔ေနသည္။
ကေလးေတြ ေက်ာင္းထဲက
တန္းစီထြက္လာတာ ျမင္ေတာ့ ရီေပၚ
သားကို အျမန္ ရွာမိတယ္။
အျပင္မွာ မျမင္ဖူးေပမယ့္လည္း
ဓာတ္ပုံေတြထဲက ခ်စ္စရာေကာင္း
လြန္းတဲ့ သားကို သူမွတ္မိလိမ့္မယ္
လို႔ ယုံၾကည္ေနပါတယ္။
" ဟိုင္း ပါးပါး "
သူတို႔ေရွ႕ကို ေျပးလာတဲ့ ကေလးေလးကို
ၾကည့္ရင္း ရိေပၚ သိလိုက္ပါၿပီ သူတို႔ရဲ႕
သားေလးဆိုတာ။
အၿပဳံးေတြက ခ်ိဳလြန္းတာ
ေရွာင္းက်န့္နဲ႕တူလြန္းတယ္။
ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ ေဖြးဥေနတဲ့
အသားအေရေလးေတြ မ်က္ရစ္မပါတဲ့
မ်က္လုံးေလးက သူ႕ပုံစံမွ သူ႕ပုံစံ။
" ဟိုင္း ေပါက္စီေလး "
" ဟာ ပါးပါးက အဲ့လို မေခၚပါနဲ႕ဆို "
" အာ သားနဲ႕ ဟိုေန႕က
သေဘာတူထားတယ္ေလ
သူမ်ားမရွိရင္ ေခၚလို႔ရတယ္လို႔ "
ေရွာင္းက်န့္က သားဆီက လြယ္အိတ္ကို
ယူလိုက္ၿပီး ကားေနာက္ခန္းထဲကို
ထည့္လိုက္တယ္။
" ဒီမွာေလ ဒီ Uncle ရွိေနတာကို "
စူပုတ္ကာ သူ႕ပါးပါးကို စိတ္ဆိုးေနတဲ့
သားက သူ႕ကိုေတာင္ လက္ညွိုးထိုးကာ
ဆြဲထည့္လိုက္ေသးတယ္ ခ်စ္စရာေကာင္း
လိုက္တာ။
ေရွာင္းက်န့္ ေခၚတဲ့ ေပါက္စီေလး
ဆိုတာမမွားဘူး သူတို႔နိုင္ငံမွာ
မနက္တိုင္းစားေနရတဲ့ ေပါက္စီ
ေဖြးေဖြးေလးေတြအတိုင္းပဲ။
" ဟားဟား သားကကြာ
သူက သူစိမ္းမဟုတ္ပါဘူး "
" အဆို ဘယ္သူလဲ
တစ္ခါမွလည္းမျမင္ဖူးဘူး
ပါးပါး သူငယ္ခ်င္းလည္း
မဟုတ္ပါဘူးေနာ္ "
ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္
စဥ္းစားသလိုလုပ္ကာ သူ႕ကို
ေမာ့ၾကည့္ေနတဲ့ေပါက္စီ ေလးေၾကာင့္
သူၿပဳံးျပလိုက္တယ္။ စိတ္ေကာက္ၿပီး
ခြၽန္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြက
ခ်စ္စရာအတိ။
