ေနာက္ေန႕ မနက္ေတာ့ အအန္ေပ်ာက္ေဆးထိုးၿပီး
အားေဆးခ်ိတ္ထားလို႔လားမသိ ေရွာင္းက်န့္က
လုံးဝမအန္ေသးပါ။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ေယာဂ ဆရာမကို လာခဲ့ဖို႔ ဖုန္းဆက္
လွမ္းေခၚရပါတယ္။ ေဆး႐ုံမွာလည္း အားေဆး
သြင္းၿပီး ေလ့က်င့္လို႔ရတယ္တဲ့ ဆရာႀကီးက
မွာခဲ့တယ္။
ခဏေန ေယာဂ ဆရာမ ေရာက္လာတာ
ေၾကာင့္ ေဆးကို ခဏရပ္ေပးဖို႔ ဆရာမကို
လွမ္းၿပီး အကူအညီေတာင္းေတာ့ လာျဖဳတ္
ေပးသြားတယ္။
" ေက်းဇူးပါ ဆရာမ "
" ရပါတယ္ ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ေျပာေလေနာ္
ေရွာင္းက်န့္ Fighting ေနာ္! "
" ဟုတ္ကဲ့ ဗ် "
ဆရာမ အားေပးသြားေတာ့လည္း
ေရွာင္းက်န့္က ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းျပန္ေျပာ
ေနေသးတယ္။ သူ႕ရဲ႕အသက္က ဘယ္ေလာက္
ခင္ခင္ ဆရာဝန္ ဆရာမေတြကိုေတာ့
ရင္းႏွီးတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြ မသုံးတတ္ပဲ
ယဥ္ေက်းစြာပဲ အၿမဲ ျပန္ေျပာတတ္တယ္။
တကယ့္ကို လူ႕အဖိုးတန္ေလး။
ေယာဂ ကို ေဆးမသြင္းခင္ တစ္ပတ္က
တစ္နာရီေလာက္လုပ္နိုင္ေပမယ့္
အခုေတာ့ အသက္က နာရီဝက္ေလာက္ပဲ
လုပ္ၿပီး ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ နားခိုင္းလိုက္
ရတယ္။
" အဲ့ဒါဆို တစ္ေန႕ နာရီဝက္ေလာက္ပဲ
လုပ္ၾကတာေပါ့ "
ရိေပၚလည္း ဆရာမကို ေနာက္ေန႕ အဆင္ေျပမွပဲ
ဖုန္းဆက္ေခၚပါ့မယ္လို႔ ေျပာၿပီး အသက္ကို
ကုတင္ေပၚ ျပန္နားခိုင္းရတယ္။
" ခဏေန က်ိဳးခ်န္လာမယ္ေျပာတယ္
ဘာလိုေသးလဲ ဖုန္းဆက္လွမ္းေမးတာ "
" ဒီမွာ ေရွာင္းက်န့္ရဲ႕ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္
လုံးရွိတယ္ေလ ဘာလိုအပ္ရမွာလဲ "
" ဟုတ္ပါတယ္ ရိေပၚရယ္ လူမႈေရးအရေပါ့ "
" ဟုတ္ပါၿပီ ကြၽန္ေတာ္က စတာ
သူလာရင္ ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာၾက
ေလ အျပင္ လိုအပ္တာေလးေတြ သြားဝယ္
လိုက္အုံးမယ္ "
ရိေပၚက လိုအပ္တာဆိုတာ မရွိသမွ်
မားမားက စီစဥ္ေပးထားေပမယ့္ ေရွာင္းက်န့္တို႔
ေအးေအးေဆးေဆး စကားေျပာလို႔ရေအာင္
ေရွာင္ေပးျခင္းျဖစ္သည္။
မေတြ႕ရတာ ၾကာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ
စကားေတြ ဘာေတြ ေျပာခ်င္ရွာမွာေပါ့။
သူရွိေတာ့ လြတ္လြတ္လပ္လပ္နဲ႕ မေျပာ
ရမွာ စိုးရိမ္ပါတယ္။
