မနက္အေစာ ၆နာရီကတည္းက
ေရွာင္းက်န့္ကို ေဆးလာခ်ိတ္ေပး
ထားတာေၾကာင့္ မနက္စာကို ရိေပၚက
ခြံ႕ေကြၽးရတယ္။
သားကေတာ့ လူနာေစာင့္အိပ္တဲ့
Bed ေပၚမွာအိပ္ေနတုန္းပဲ။
ေဆး႐ုံက အစားစာေတြကို
မေကြၽးခ်င္တာေၾကာင့္ အိမ္ကို ေသခ်ာမွာၿပီး
လာပို႔ခိုင္းေတာ့ ဝမ္လုက်ဲကလာပို႔ေပးတယ္။
ဝမ္ယန္ကေတာ့ ရိေပၚအလုပ္ေတြလုပ္
ေနရတာေၾကာင့္ ေဆး႐ုံကို လာမၾကည့္
နိုင္ေပမယ့္ မဆင္းခင္ေတာ့ေရာက္ေအာင္
လာမယ္လို႔ ဖုန္းဆက္ထားတယ္။
ရိေပၚက မလာနဲ႕လို႔ မေျပာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေရွာင္းက်န့္ အားအင္း နည္းနည္း ျဖစ္လို႔
ျဖစ္ညား တတ္နိုင္သေလာက္ မိသားစုကို
လာေတြ႕ေစတယ္။
" ရိေပၚ က်ဲ လီယိုကို ႏွိုးလိုက္
ေတာ့မယ္ ၈နာရီေတာင္ ထိုးေနၿပီ "
" အင္းအင္း "
သားကို က်ဲက ႏွိုးလိုက္ေတာ့
မ်က္လုံးက ေဝ့ၿပီး ေရွာင္းက်န့္ကို
လိုက္ရွာေသးတာ။ သူ႕ပါးပါးနဲ႕ ဒယ္ဒီ
ကိုေသခ်ာေတြ႕ေတာ့မွ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး
သူ အန္တီနဲ႕ ေရခ်ိဳးခန္းထဲပါသြားတယ္။
ရိေပၚက ေရွာင္းက်န့္ကို ထမင္းေကြၽး
ေနတာေၾကာင့္ ဝမ္လုက်ဲကပဲ လီယိုေလးကို
သန့္ရွင္းေရးလုပ္ၿပီးတာနဲ႕ မနက္စာ
ေသခ်ာ ထိုင္ေကြၽးေနတယ္။
" က်ဲကို ပင္ပန္းေစမိၿပီ "
" မဟုတ္တာ ေရွာင္းက်န့္သာ
ေနေကာင္ေအာင္ေန ဟုတ္ၿပီလား
က်န္တဲ့ ကိစၥေတြ ေခါင္းထဲမထည့္နဲ႕ "
" ပါးပါး ျမန္ျမန္ ေနေကာင္းေတာ့ေနာ္ "
ထမင္းစားရင္းနဲ႕ သူ႕ကို လွမ္းစိတ္ပူေနတဲ့
သားကို သူက အတတ္နိုင္ဆုံးၿပဳံးျပၿပီး
ေျပာရတယ္။ မေန႕ကသားအေျခအေန
ေၾကာင့္ သားေရွ႕ေနမေကာင္းတဲ့
ပုံစံေတာင္ထပ္မျပရဲေတာ့။
" ပါးပါး ေနေကာင္းေနပါၿပီ "
ဝမ္မားမားေမြးထားတဲ့ သားသမီး
သုံးေယာက္မွာ ရိေပၚ တစ္ေယာက္ပဲ
ဝမ္မားမားနဲ႕တူတယ္။ က်န္တဲ့ႏွစ္ေယာက္
စလုံးကေတာ့ ဝမ္ပါးပါးလို ေအးေအး
ေဆးေဆးေတသားမားေတြ ျဖစ္တယ္လို႔
ေရွာင္းက်န့္ ထင္တယ္။
