Asist¹¹ | Texting

1.4

Papatya'm: Babamın yanına Şırnak'a gidiyoruz.

Papatya'm: Uzak mesafe ilişkisine olumlu bakmadığını biliyorum ama elimden hiçbir şey gelmiyor.

Papatya'm: Ayrılmayız değil mi sırf bu yüzden.

Papatya'm: Bu kadar kalbime işlemişken ayrılmana dayanamam.

Papatya'm: Ayrılmayalım olur mu, seni çok seviyorum.

Papatya'm: İyi geceler Efehan Aslan.

Papatya'm çevrimdışı* (02.38)

Kocam Bey: Eflina, ne oluyor güzelim?

Kocam Bey: Ne ayrılması, ne gitmesi.

Kocam Bey: Bunun için neden bırakayım seni.

Kocam Bey: Evet uzak mesafe ilişkisine doğru bakmıyordum ama sen geldin ve tüm doğru bildiklerim değişti.

Kocam Bey: Bunun için üzme kendini, ben de üzülürüm.

Kocam Bey: Anlaştık mı? (09.23)

Papatya'm: Tamam anlaştık, dün gittiğimiz tepeye gelir misin?

Papatya'm: Gitmeden son kez görmek istiyorum seni. (11.20)

Kocam Bey: Hemen geliyorum.

Telefonu kapatıp yanıma koyduktan sonra ağlamaktan acıyan gözlerimi kırpıştırdım.

Dün eve geldiğim de Batu abim çok kızmıştı ve ardından da babam arayarak kızmıştı. En sonunda  ise tahmin ettiğim üzere babam yanına çağırmıştı.

Abimin ve babamın kızmasına dayanamayıp, suçluluk duygusuyla ağlamıştım. Bir de üzerine Efehan'ın uzak mesafe ilişkisine olumlu bakmadığı aklıma gelmişti ve ağlamam durmak yerine daha da şiddetlenmişti. En son seslerim duyan Emre abim yanıma gelmişti ve biraz onunla konuşmuştuk. Konuşmamızın üzerine de ağlamamın verdiği yorgunlukla abimin dizlerinde uyuya kalmıştım.

Daha fazla kendime bakmak istemediğim için eşyalarımı alarak banyoya gittim. Soğuk suyu ayarlayıp kısa bir duş aldıktan sonra beyaz iç çamaşırlarımla siyah bol eşofmanlarımı giydim. Saçlarımı kurutmadan balık sırtı örerek kızarık gözlerimi kapatmak için odaya geçtim.

Gözlerimin kızarıklığı fondöten sayesinde bir nebze de olsun geçtiğinde kaldığım odadan çıkarak oturma odasına geçtim.

Dün kalacak yerimiz olmadığı için anneannemlerin buradaki evine gelmiştik. Normalde köyde yaşıyorlardı ama kışları köy soğuk olduğu için İstanbul'da da evleri vardı.

Annem de geleceklerine yakın evlerini temizlediği için anahtarı almıştı, biz de otele para vermemek için bir geceliğine buraya gelmiştik.

Daha önceden nadiren de olsa burada kaldığımız için eşya taşımamak için ufak tefek eşyalarımız hep burada duruyordu. Bu da şimdi işimize gelmişti.

Evin yanında ise Batu abim kalmıştı. Onunla konuşmadığım için de şu an ne yaptığı hakkında hiçbir fikrim yoktu.

İçeriye girdiğimde direkt gözlerim annemi buldu. Kimseyle konuşmak istemiyordum, yalnızca Efehan'a sığınıp ağlamak istiyordum.

"Anne ben dışarıya çıkıyorum, geç olmadan gelirim." Annem başıyla onayladığında oyalanmadan vestiyerden çantamı alıp dışarıya çıktım.

Efehan ile ayrılacağımdan dolayı gözlerim yeniden dolmaya başladığında derin bir nefes alıp geri gönderdim yaşlarımı. Şimdi olmazdı, ağlayamazdım.

Yürüyerek yarım saatte geldiğim tepede Efehan'ı etrafta dolaşırken görmüştüm. Ağlamayı zor kesen gözlerim tekrardan yaşlarla dolduğunda koşarak Efehan'a sarıldım.

Arkasından sarıldığım için ilk başta irkilsede karnında birleştiğim ellerimi tutarak yönünü bana çevirdi. Saçımın üzerine kokulu bir öpücük kondurunca ağzımdan kaçan hıçkırığıma engel olamadım.

"Ağlama melek kızım, her damla göz yaşın canımı yakıyor. Bunu hem bana hem kendine yapma." Baş parmağıyla çenemi kaldırarak tam gözlerimin içine bakmaya başladı. Yüzümü avuçlarının arasına alarak gözlerime birer öpücük kondurdu.

"Gözlerin şişmiş, kim bilir nasıl acıyordur şimdi. Neden bu kadar çok ağladın?" Sesi o kadar naifti ki ağlamam yavaş yavaş iç çekişlere dönüşmüştü.

"Gidiyorum, buradan, senden ve en önemlisi de bizden. Bir daha görüşebilmemiz bile zor olacakken bu kadar ağlamam sence de çok normal değil mi?" Ellerimden tutarak benimle birlikte yere oturdu. Dizlerini uzatıp beni bir bebekmişim gibi dizlerine oturtup kafamı göğsüne yasladı.

"Hayır Eflina'm hiç normal değil. Biz görüşeceğiz, senin bu gidişin çok kısa sürecek ve biz hayallerimizi en güzel şekilde yaşayacağız. Eğer olur da senin gidişin kısa sürmezse ben yanına gelirim yine de ayrı kalmamıza izin vermem." Biliyorum, vermezdi bu sözlerinden sonra ama yine de ondan ayrı kalmak beni çok üzüyordu. Bu kısa sürecek olsa bile ayrılmak istemiyordum.

"Peki ya Batu abim ve babam ne olacak. Bana çok sinirliler ve kolay kolay da affedeceklerini düşünmüyorum."

"Emin ol bana senin bu halini görünce dayanamayıp affederler." Bu sözlerinden sonra ikimizde bir şey dememiştik. Ben Efehan'ın göğsünde yatarken o benim saçlarımı incitmekten korkarcasına yavaş yavaş okşuyordu.

Ne kadar geçti bilmiyorum ama Efehan'ın mırıldandığı şarkı sessizliğimizi bozmuştu. "Çok yalnız kaldı birden, üşüdü yok üstünü örten."

Bu şarkıyı biliyordum DKTT'un 22 şarkısıydı. Çok fazla dinlemişliğim olmasa da birkaç kez dinlemem aklımda kalmasına yetmişti. Bu yüzden ben de Efehan'a eşlik etmeye başladım.

"Yağmur çamur ıslanırken, doluyordu gözleri bazen." Bir süre daha beraber şarkıyı söylemeye devam ettikten sonra annemin arayıp eve çağırmasıyla ayaklanmıştık.

Son dakikalarımızın olduğunu bilmem nedeniyle tekrar gözlerim dolarken hiç vakit kaybetmeden Efehan'a sarıldım. Ne kadar sıkı sarılabilirsem o kadar sıkı sarılmıştım. Efehan'da aynı şekilde karşılık vermişti sarılışıma.

Bir süre sonra Efehan bir adım geri çekilip alnımdan öptü. "Seni seviyorum, en kısa zamanda görüşeceğiz tamam mı, üzme sakın kendini." Sadece başımı sallamakla yetindim ama gözlerim bana ihanet edip bir damlayı özgür bırakmıştı.

"Sana söz veriyorum, her ne olursa olsun en kısa zamanda yeniden kavuşacağız." Cümlesini bitirince dudaklarına uzanarak uzun bir öpücük kondurdum.

"Seni seviyorum Efehan." Daha fazla aynı ortamda durmamak için arkamı dönerek koşmaya başladım.

Göz yaşlarım bir bir gözümden süzülürken kendimi bırakarak hıçkırmaya başladım. İçimde kötü bir his vardı ve bu his bizim Efehan ile tekrar buluşmamızı engelleyecek gibi duruyordu.

Umarım sadece yanılıyorumdur ve Efehan'ın da dediği gibi en kısa zamanda tekrar bir araya geliriz.

~

Ne kadar uzun zaman olmuş öyle değil mi, ben şahsen size bu notları yazmayı, bölüm yazmayı çok özlemişim. En önemlisi ise sizinle yorumlarda konuşmayı çok özledim.

Bundan sonra umarım bu kadar uzun süre gitmemezlik yapmam ve sizlerle beraber finali de görebiliriz.

Bölümü nasıl buldunuz, hata yaptıysam affedin. Bazı şeyleri unutmuşum umarım saçmalamamışımdır.

Sizleri seviyorum.

AaCcEeLYyAa

24.04.2022