Asist¹¹ | Texting

1.9

Perdenin Ardındakiler - Farklı Limanlarda

Üzerime giydiğim lila tayt kaprimi ve siyah büstiyerimi aynada son kez düzelttiğimde at kuyruğu saçlarımı sallayıp sekerek annemin yanına mutfağa geçtim.

"Annecim, nasıl olmuşum?" Etrafımda dönüp, üzerimi gösterdiğimde annem beğeniyle üzerimi süzüp neden böyle giyindiğimi anlamaya çalışır gibi gözlerime baktı. "Efehan geliyor, dışarı çıkacağım."

"Kızım akşamın bu saatinde dışarı mı çıkılır, çağır oğlumu da buraya. Hem zaten nerede kalacak, gelsin burada kalsın." Sevinçle yanaklarını öpüp gülümsediğimde Efehan'ı artık evden biri yaptığım için mutluydum.

"O zaman ben gideyim abilerime bahsedeyim, gelince Efehan'a ters yapmasınlar." Mutfaktan çıkıp odaya geçtiğimde Batu abim ve babam hariç herkesi otururken gördüm. Bu yüzden önce Batu abimin odasına gidip onu çağırdım ardından da kadro tamamlandığında ortalarında durarak etrafımda döndüm.

"Gelelim sebebi toplanmamıza, size önemli bir şey söyleyeceğim." Barış abim elinde ki telefonu bırakıp dirseklerini dizlerine yaslayıp dikkatini bana verdi. Emre abim ben konuşmaya başladığım an dikkatini bana vermişti zaten fakat bir tek Ayaz abim elinde ki telefonla oyun oynuyordu. Bu yüzden yerde ki yastığı kafasına attım. "Abi bana ver dikkatini, önemli diyorum."

"Eflina, yandım senin yüzünden." Ayağa kalkmaya hazırlanan abimle hemen yakınımda ki Deniz abimin arkasına saklanıp dil çıkardım. "Dinleseydin o zaman sen de, oyun mu ben mi?"

"Tabii ki oyun Eflina, bu da soru mu?" Her seferinde aynı cevabı verip, sonunda bana vakit ayırdığı için onu takmayıp yeniden ortaya geçtim. "Barış ve Ayaz abiciğim, benim bir sevgilim var." Batu abim ağzının içinde bir şeyler söylerken onu takmayıp Barış ve Ayaz abime baktım.

"Annem biliyor mu?" Barış abime kafamı salladım evet anlamında. "O zaman ben bir şey diyemem." diyerek anneci olduğunu yeniden belli ettiğinde Ayaz abime baktım. "Artık oyunlarıma karışmazsan, bir şey demeyeceğim."

"Desen de demesen de karışacağım abi, senin kızman vız gelir tırıs gider." diyerek elimi havada sallayıp asıl söyleyeceğim konuya geldim.

"Neyse bunları geçelim, asıl önemli konuyu söylüyorum." Hepsinin gözün de söyle artık der gibi bir ifade belirdiğinde beklemeden söyledim. "Efehan buraya geliyor, gece de burada kalacak ve annem izin verdi." Cümlemi bitirmemle odadan koşarak çıkıp babamın yanına geçtim.

İşin babam kısmı kalmıştı, ona da anlatmalıydım.

Kapıyı tıklatıp gelmemi söyleyen sesini duyduğumda içeri girerek yatakta oturan babamın karşısına geçtim. "Bir şey konuşacaktım seninle, müsait misin?" Hâlâ biraz kırgınlığım olduğu için yüzüne bakmıyordum.

"Müsaitim kızım, ben de seninle konuşmak istiyordum gel otur." Yanına vurduğunda gidip oturdum. Silah tutmaktan nasırlaşan elini çeneme koyup yüzüne bakmam için teşvik ettiğinde zorlamadan yüzüne baktım. "Özür dilerim gözümün nuru, sana bir şey olmasından çok korktum bu yüzden sesimi yükselttim. Elbette sevgilin olabilir, biz de annenle zamanına böyleydik bunun için sana kızmam. Benim kızmamın sebebi biraz daha dikkatli olman içindi, ev de kardeşin de olabilirdi ya da siz evde olabilirdiniz. Bir daha dikkatli ol olur mu, sana, size bir şey olmasına dayanamam."

Gözlerim dolduğunda başımı sallayıp babamın göğsüne sığındım. "Özür dilerim baba, haklıydın daha dikkatli davranmam gerekiyordu." Saçımın üzerini öptüğünde gülümseyip biraz daha sığındım göğsüne. "Söyle bakalım şimdi, sen ne söyleyecektin."