Asist¹¹ | Texting

3.1

Efehan'ın evlilik teklifinin üzerinden geçen bir haftanın ardından annemler gitmişti ve benim finallerim başlamıştı.

İlk senemin, ilk finalleri olmasıyla başta zorlanmıştım fakat birkaç tanesine girince alışmış ve kendimi bu tempoya çok çabuk adapte etmiştim. Her gün sabah üniversiteye gidiyor, ders çalışıp finallerime giriyor ve ardından eve gelerek evde ders çalışmaya devam ediyordum. Kendimi çok fazla derse kaptırdığım için de asla doğru düzgün yemek yemiyordum, Efehan arayınca aklıma geliyordu yemek yemek.

Bugün ise boş günüm olması nedeniyle Efehan'ın yanına giderek ona süpriz yapmayı düşünüyordum. Bundan dolayı da üzerime krem kumaş pantolon ve üzerine pantolonumla aynı renk fakat üzerinde siyah puantiyeler olan şifon gömleğimi giymiştim. İçimin belli olması beni rahatsız edeceği için ip askılı yarım atlet ve siyah bir kemer takarak kombinimi tamamlamış, ayağıma da siyah kundura tarzı ayakkabılarımı giyerek dışarı çıkmıştım.

İlk önce yönümü markete çevirip yürümeye başladım ve bu sırada da cebimde ki telefonu açarak Cafer'i aradım.

Sahada buluştuğumuz günden sonra birkaç kez daha karşılaşıp maç yapmıştık ve bundan dolayı da birbirimize numalarımızı verip bir daha ki maça sözleşme kararı vermiştik.

"Alo ben cafer, bez mi lazım." Gülmeye başlamamla sesimin sokakta yankılanması bir olurken elimi ağzıma kapatıp sesimi bastırdım. "Bez lazım değil de, yardımın lazım."

"En sevdiğim, gönder gelsin Eflina bacım." Saçlarımı bağlamadığım için hafif esen rüzgarda önüme düşmüştü, bu yüzden saçımı kenarıya çekerek Cafer'e cevap verdim.

"Her zaman buluştuğumuz sahayı, akşam üzeri boşaltabilir misin? Efehan'a sürpriz yapmak istiyorum fakat senin yardımın olmadan yapamam gibi gözüküyor. Ne diyorsun, edecek misin yardım."

"Ederim tabii ki, sen bana geleceğiniz zaman mesaj at sonrasını da olmuş bil." Neşeyle gülümseyip konuşmaya başladım. "Teşekkür ederim Cafer, borcumu sonra bir maçla öderim ama şu an kapatmam lazım. Görüşürüz." Son kelimeyi uzatmamla Cafer sesli bir şekilde gülmüş ve o da veda ederek kapatmıştık telefonu.

Telefonu geri cebime koyduğumda zaten gelmiş olduğum marketle oyalanmadan içeriye geçmiş ve bir araba alarak abur cubur reyonuna yönelmiştim.

Kocam beyin ve benim sevdiğim birçok çeşit abur cubur aldıktan sonra birkaç tane de içecek almış ve kasaya geçmiştim. Kasanın boş olmasıyla aldıkları hemen ödeyip, poşete koydum ve ellerimde ki üç tane poşetle dışarı çıkarak yürümeye başladım.

Efehan'ın bugün son bir finali kaldığı için şu an evde değildi bu yüzden evine geldiğimde poşetleri yere koyarak cebimde ki anahtarla kapıyı açtım ve yeniden poşetleri alarak kapıyı örttüm. Mutfağın yolunu tuttuğumda işe öncelikle poşetleri bırakmakla başlamış ve ardından havasız olan evin havalanması için tüm camları açmıştım.

Biraz dinlenmek ve Efehan'ın eve ne zaman geleceğini öğrenmek için telefonumu elime alarak numarasını tuşladım. Telefonun çalmaya başlamasıyla sınavda olmamasına sevinerek cevaplamasını bekledim.

"Güzelim, şu an sınava gireceğim eğer çok acil değilse ben seni çıkınca arasam olur mu?" Sınava girecek olmasına rağmen yine de telefonuma bakan bir bey mi, Allah'ım çok feels.

"Tamam tamam, sadece tam olarak ne zaman eve geçeceğini merak etmiştim."

"Bir saate kadar geçmiş olurum, sonra yanına gelirim bitanem. Seni seviyorum, görüşürüz." Bende onu sevdiğimi söyledikten sonra telefonu kapatmış ve aceleyle kalkmıştım oturduğum yerden. Çok kısıtlı zamanım vardı, bu yüzden en kolay yemek olarak makarna yapacaktım.