2.1

3.9K 262 223
                                    

Üzerime giydiğim hırkayı düzeltip saçlarımı içinden çıkardığımda solgun yüzüme bakıp iç çektim.

Efehan gideli neredeyse 1 ay olmuştu ve bu bir ayda ben burada bir dershaneye kayıt olmuş, abilerim de iş bulmuşlardı kendilerine. Kısacası hepimiz bu düzene bir şekilde alışmıştık fakat ilişkimiz alışamamıştı. Bunun suçlusu olarak kendimi görsem de Efehan'ın da katkısı çok fazlaydı. Başta uzak mesafe ilişkisine seninle olursam olur diyen kişi gitmiş yerine bambaşka biri gelmişti. Çok az konuşur olmuştuk en basitinden, bunun sebebini ise antremanlarına bağlıyordu ama yine de içimde ki kuşkulara engel olamıyordum.

Aldatılmış hissediyordum kendimi ve bunu içimden söküp atamıyordum.

"Eflina, hazırsan çıkalım güzelim." Ayaz abimi onaylayan birkaç mırıltı eşliğinde telefonu alıp odadan çıkmıştım. Yine hiçbir şekilde mesaj yoktu, zaten atmasam atmıyordu.

Kapıda bana üzgün gözlerle bakan abilerime tebessüm edip ayakkabılarımı giyinerek dışarıya çıktım. Temiz hava bir nebzede olsa iyi gelirken abilerimi dinlediğim için bir kez daha kendimi tebrik ettim.

"Ne yapmak istersin güzelim?" Barış abime bilmiyorum anlamında omuz silkip yanımda ki Batu abimin göğsüne sığındım. "Siz çıkalım dediniz ama bence bu güzel hava da yürüyelim." Fikrimi onaylamalarıyla kendimi mutlu hissetmeye başlamıştım. Abilerime bunu borçluydum zaten, benim mutluluğum için yapmadıkları şey kalmamıştı.

Uzun bir süre yürüdüğümüz yolun sonunda gördüğümüz boş bir araziyle abimin kolundan çıkıp gördüğüm taş duvarın üzerine çıkarak oturdum. Hepsi benim oturmamı beklermişçesine yanıma oturduğunda gülümseyip gözlerimi gökyüzüne diktim.

Bugün ayrı bi güzeldi hava, sanki mutluluk vadediyordu.

Sessizlik can sıkıcı olmaya başladığında Ayaz abime dönüp konuştum. "Abi sen oyun oynamayı bi bıraktın bu aralar, hiç malzeme vermiyorsun elime."

"Ne yapayım kızım, cadının birini mutlu etmek için uğraşıyorum. Yoksa biliyorsun, oyunlarımı asla bırakmam." Düşünürmüş gibi yapıp elimi çeneme koydum. "E belki de o cadı sen oyun oynamadığın için mutlu değildir, bence sen o cadıyla bir el at."

Duvardan inip Ayaz abimin Batu abim sayesinde boşalan yanına oturduğumda elimi uzatıp oyunu açmasını bekledim.

Birkaç dakika sonunda açılan oyun ile yerimde dikleşip abimi yenmek için gardımı hazırladım. Alırdım ben bu oyunu.

~

"Üzülme abi, kabul et işte ben en iyisiyim." Sırf ben mutlu olayım diye bilerek yenilen abimle uğraşarak eve geldiğimizde yorgunlukla odama geçip, yatacağımı söyledim.

Öncelikle üzerimdeki eşofmanlardan kurtulup pijamalarımı giydiğimde dershaneden tanıştığım kızlarla olan grubumuza girip yatağıma geçerek yayıldım.

Göz gezdirdiğim mesajlardan anladığım kadarıyla birbirlerine soru sormuşlar ve ardından değerlendirme yapmışlardı. Bundan dolayı cevap vermeden sohbetten çıkıp sabitli olan Efehan'ın mesajına gitti gözlerim. Kararsızlıkla beklediğim birkaç saniyenin ardından sohbete girdiğimde çevrimiçi olmasıyla burukça gülümseyip en son ne zaman konuştuğumuza baktım.

5 Nisan, yani tam bir hafta önce.

Telefonu kenarıya koyup gözlerimi tavanıma dikip düşünmeye başladım. Bazı şeyler için çok acele etmiştik, özellikle sevgili olmak konusunda.

Daha fazla düşünmeyip Efehan'a yazmak için sohbete girdiğimde hâlâ çevrimiçi olmasıyla umursamamaya çalışarak ellerimi ekranda gezdirdim.

Sanırım müsait olamayışı tek banaydı.

Eflina'm: Efehan iyi akşamlar, nasılsın? (22.19)

Mesajı atıp beklemeye başladığımda mesajıma bakmamıştı. Birçok kez çevrimdışı olmuş geri gelmişti ama hepsi başkasınaydı, beni görmezden geliyordu.

Gözlerim dolduğunda bir erkek için ağlamamaya yemin ettiğim günü kendime hatırlatıp göz yaşlarımı geri gönderdim. Bu sırada elimde titreyen telefonla bakışlarımı aydınlanan ekrana çevirip kimden olduğuna baktım. Gördüğüm mesaj hayal kırıklığına uğramama sebep olurken telefonu sinirle yatağa fırlattım.

Mesaj saçma sapan bir bilgilendirme mesajıydı ve Efehan hâlâ cevap vermemişti.

Cevap vermeyeceğini anlamamla telefonun sesini açıp kenarıya koyduktan sonra gözlerimi kapatıp uykuya dalmayı bekledim. Tam uykuya dalacağım an mesaj sesinin gelmesiyle irkilip yerimden kalkarak telefonumu elime aldım.

Bu sefer mesaj Efehan'dan dı.

Bildirime basıp mesaja girdiğimde yatakta oturur pozisyona geçip sırtımı yatak başlığına yasladım.

O bir saat geç yazarken, ben saniyesinde cevap vermiştim.

Aslan: Kusura bakma antreman ile ilgili koçla konuşuyorduk biraz geç baktım.

Aslan: İyiyim, sen nasılsın? (23.20)

Eflina'm: İyiyim

Eflina'm: Müsaitsen konuşalım mı biraz

Aslan: Müsaitim konuşabiliriz, ben de konuşmak istiyordum zaten iyi oldu.

Eflina'm: Peki sen mi başlamak istersin, ben başlayayım mı?

Aslan: Sen başla.

Bu soğukluk beni üzüyordu.

Eflina'm: Sence de bazı şeyler için acele etmedik mi?

Eflina'm: Yani evet, birbirimizi seviyoruz bunu inkar edemem ama her şey çok oldu bitti gibi oldu

Eflina'm: Mesela ilk yüz yüze görüşmemizde sevgili olduk

Eflina'm: Ne zaman beni sevmeye başladın, mesajlarda soğuk yaparken

Eflina'm: Misal ben senin ne sevdiğinden tut, sevmediğin şeylere kadar bilirken

Eflina'm: Sen benim hakkımda bu bilgilere sahip değilsin

Eflina'm: Belki bunlar önemli mi diye soracaksın, ikimiz birbirimizi sevdikten sonra

Eflina'm: Hak veririm önemli değil ama Efehan biz birbirimizi tanımadan bir yola başladık

Eflina'm: Şu anda da bunun pek de iyi bir yol olmadığını anladım

Eflina'm: Bu yüzden ara verelim, en azından bir süre

Aslan: Desene severek ayrılanlar kervanına katılacağız.

Eflina'm: Aynen öyle

Eflina'm: Sen ne söyleyecektin

Aslan: Önemsiz bir şeydi boşver.

Aslan: Hadi yat sen, gözlerin acır sonra.

Aslan: İyi geceler.

Eflina'm: İyi geceler.

Anında çevrimdışı olmasıyla telefonumu kapatıp gözümden damlayan bir yaşı elimle sildim.

Bu ikimiz içinde iyi olacak, üzülmemeliyim. Hem Efehan'ın da dediği gibi vedalar, daha güzel merhabaların başlangıcıdır.

~

Duygusal mı olduk ne.

Nasıl buldunuz bölümü?

Yeni başlayan okurlarımdan aldığım dönüşler çok hızlı ilerlediğiydi ve baştan bakınca bana da bazı şeyler oldu bittiye gelmiş gibi geldi ve bu ayrılığı yapmak durumunda kaldım. Aklımda vardı zaten böyle bir şeyler ama ben kıyamıyordum, yinede yaptım.

Ama bana kızmayın çünkü size sınavda bölüm atıyorum, değerimi bilin (:

Sizi seviyorum, görüşürüzz.

26.05.2022

Asist¹¹ | TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin