Asist¹¹ | Texting

1.7

Uykumu bölen mesaj sesleriyle kısık sesle küfür edip telefonumu aldım. Mesajları atanın Eflina olduğunu görmemle ettiğim küfürü geri alıp mesajlara girdim.

Papatya'm: Efehan

Papatya'm: Sen ölme tamam mı?

Papatya'm: Daha çok erken, lütfen ölme

Papatya'm: Hem ölürsen sensiz yapamam ki ben

Papatya'm: Gerçekten yapamam

Papatya'm: Şimdi bile çok kötüyüm, o zaman sanırım yanına gelmek için çabalarım

Papatya'm: Lütfen sen ölme, önce ben öleyim senin ölümünü görmeyim

Papatya'm: Bir daha motor da sürme

Papatya'm: Biliyorum tutkun var ama rüyamda motor ile yanıma gelirken kaza yapıyordun

Papatya'm: Bu yüzden ne motor sür

Papatya'm: Ne de yanıma gel

Papatya'm: Özlerim ama ölürsen daha da çok özlerim

Attığı mesajları görmemle mesaj yazmayla uğraşmayarak görüntülü aradım. Anında reddetmesiyle attığı mesajı okudum.

Papatya'm: Beni böyle görmeni istemiyorum, açamam

Papatya'm: Arayıp sesinle sakinleşmeyi çok istedim ama ben ağlarken konuşamam

Kocam Bey: Eflina sadece aç güzelim, istersen kendini gösterme ama o telefonu da aç tamam mı?

Cevap vermesini beklemeden tekrar aradığımda sonunda açmıştı. Komidinimin üzerindeki ışığı açtığım için ben net gözüksem de Eflina o kadar da net değildi.

Hıçkırıklarını duymamla beklemeden konuşmaya başladım. "Eflina, güzelim bak bana ben ölmedim. Buradayım, karşındayım. Sadece bir rüyaydı sakinleş hadi."

"Rüya değil kabus denir ona." diyerek konuşan kısık sesini işitmemle yüzümde tebessüm oluştu. Hâlâ ağlaması durmamıştı ama sesimi duyması iyi gelmiş gibiydi.

"Tamam kabus olsun, seni mi kıracağım. Anlat bakalım kabusunu baştan bana." Birkaç kez burnunu çektikten sonra bir anda Eflina'nın olduğu yer aydınlanmış ve kızarık yüzüyle Eflina belirmişti.

Bu haliyle bile güzel olması tamamen suç olmalıydı.

"Ben sana bir sürü mesaj atıyordum ve sen hiçbirine cevap vermiyordun ben de dayanamayıp aramıştım seni o sırada da telefonu hemşire açmıştı. Kim olduğunu sorup seni istediğimde motor kazası geçirip hayatını kaybettiğini söyledi. Meğersem benim yanıma sürpriz yapmak için gelirken iki arabanın arasına sıkışıp ölmüşsün. Ölme tamam mı gerçekte de, dayanamam." Arada konuşmasını hıçkırıkları bölse de sonunda dayanamayıp tekrar ağlamaya başlamıştı.

"Öncelikle seninle bir konuda anlaşalım güzelim, ağlamak yok. Ben buradayım çünkü bir yere gitmedim. Evlenmeden de gitmeyi düşünmüyorum." Lafımı kesip araya girdi. "Evlendikten sonra da gitme."

"Tamam gitmem, sen de ağlamayacaksın artık." Eliyle yanaklarını kurulamasına rağmen yaşlar istemsizce gözlerinden damlıyordu. Bu haline tebessüm ettim.

"Tamam ağlamayacağım, en azından deneyeceğim."

"Güzel. Şimdi motor konusuna gelirsek yaklaşık 1 ay önce motorumu satmak zorunda kaldım. Kendi paramla aldığım için ikinci el almıştım ve çok arıza çıkartıp fazla masraf yaptığı için satmam çok daha iyi oldu. Yani şu an elimde ne motor var, ne de sana gelebileceğim bir araç. Bu yüzden boşa üzülme. Hem rüyaların tersi çıkar unuttun mu şapşal." Gülümsemeye başlamasıyla konuşmamızın ne kadar da iyi olduğunu anlamış oldum.