ZÜMRA

Bölüm-9

Okuduğum an sanki beynimden vuruldum. Bunu hangi ara yaptı? Ela'yla bir araya bile gelmediler. Atahana baktığımda bana bakıyordu. Benden bir açıklama bekliyordu. Peki ben nasıl açıklayacaktım? Ben tüm acılarım bitti derken tekrar mı başlayacaktı?

Ela'nın kızı olduğunu biliyordu ve Ela'yı almaya geldiğinde sürekli birbirimizi görmek durumunda kalacaktık. Peki buna yüreğim dayanır mı? Beni ne kadar kırsa da parçalara ayırsa da ben hâlâ onu seviyorum. Beş yıl boyunca kabuk bağlayan yaralarım tekrar mı kanayacaktı? Derin bir nefes alarak konuşmaya başladım.

"Bu bunu hangi ara yaptın?"

"Gerçekten mi? Bütün mesele bunu hangi ara yapmam mı?"

Kafamı evet anlamında salladım. Biliyordu inat olduğumu anlatana kadar sorup dururdum.

"Söylim o zaman sen her gün Ela'yı şirkete getirdiğini fark ettim. Sen bir ara odadan çıkınca Ela'nın yanına gittim. Oda boyama yapıyordu zaten eğilip alacağı sıra elimi saçına koyarak kalemini verdim. Ve bir iki tel aldım."

Kafamı öne eğerek düşünmeye başladım. Ne ara yapmıştı bunları? Peki Ela neden bahsetmedi bundan bana?

"Evet asıl meselemize gelelim Ela'yı neden benden sakladın?"
Kafamı ondan tarafa çevirdim. Sakin gibi duruyordu ama aslında içinde patlamaya hazır bir volkan vardı.

"Sen beni kapının önüne attıktan sonra öğrendim. Zaten şüphelerim vardı ama bir türlü doktora gidip tahlil yaptırmadım. Aradan iki ay sonra kusmalarım başladı.
Bir gün Leventle yemek yedikten sonra ayağı kalktığım an bayılmışım. Bende o zaman öğrendim." O günler benim için öyle zordu ki. Reglımın geciktiğinin bile farkında değildim.belkide öğrenmeseydim o an ki psikolojimle hayatıma son verirdim. Çünkü yaşamak için bir sebebim kalmamıştı.

Atahan sabır çekerek"ben sana nasıl öğrendin diye sormadım neden bana anlatmadığını sordum!" Dedi bağırarak.
"Belki onu da merak etmişsindir. Ne Zaman hamile kaldım. Sen işini sağlama almayı seversin. Belki %1 ihtimal bile olsa yanılma ih-"

"SUS! Sus Ela benim kızım! Ya hâlâ inanamıyorum bunu benden nasıl saklarsın?" Bağırarak konuşunca bir an irkildim.

"Çok istedim! Gelip sana hamile olduğumu söylemeyi çok istedim! Ama her gelmek istediğimde senin bana sarf ettiğin sözler, kolumdan tutarak kapının önüne atışın! Gözlerimin önüne geldi. Daha sonrada gelmek istesem bile gelemedim."

"Neden? Neden gelemedin?" Hâlâ merak ediyordu beni. Belli etmese de anlıyordum gözlerinden. Derin bir nefes aldım.

"Anlatamam"dedim. Kafamı öne eğerek bilse nolur bilmese nolur sanki geçmişe gidebilecek miydi sanki.

"Sebep?"

"Senlik bir durum yok çünkü tamam mı? Bundan sonra seni ilgilendiren tek şey Ela"

"Tekrar soruyorum Ela'yı neden bana söylemedin?"

Gözlerinin içine bakarak " bana yaptıkların cezasını kızınla öde istedim. Ama sonra düşündüm ki sen zaten beni dinlemeden etmeden hayatından bir çöp gibi çıkarıp attığın için cezasını bir ömür boyu çekiceksin zaten"

"Ceza?" Dedi alay eder gibi.

Kafamı sallayarak "aynen ceza.. çok istedim karşına Ela'yla çıkmayı biliyor
musun? Ama sonra senin beni sevmediğin aklıma gelince bir adam çocuğunun annesini sevmiyorsa neden çocuğunu da sevsin ki dedim kendi kendime." Aslında tek kaldığım zamanlar hep bu tarz düşünüyordum. Beni sevseydi gerçekten dinlemeden bırakmazdı.

Gözleri sinirden gözleri seğrermeye başlıyordu sanki

"Gerçekten seni sevmediğimi mi düşündün! Neyse bitmiş bir şeyi tartışmıycam" dedi umursamaz tavırla ama aslında içi içini yiyordu.