ZÜMRA

Bölüm-20

Yapamazdım!

Engin kaşlarını çatarak "çektiğin acılar?" Diye sordu.

Onaylarcasına kafamı salladım. "Benim için esas hikaye o zaman başlıyor. Atahan beni kapının önüne attıktan sonra öğrendim Ela'ya hamile olduğumu. Tabi o zamanlar kendimde değildim. Sanki dipsiz bir kuyuya düşmüştüm... O kadar çaresizim ki! Ama şüphelerim vardı ama bir türlü doktora gidip tahlil yaptırmadım yada yaptırmam istemedim!"

"Neden?"

" Çünkü ben daha önce hiç bebek bakmadım da ondan"

"Bu bir neden değil Zümra Sen sorumluluk almaktan korktun! Yanında kimse yoktu çünkü! Ve tek başına büyütme korkusuda vardı." Kafamı ondan tarafa çevirdim.

"Aslında aklımın hep bir köşesinde vardı. Eğer hamileysem babasız nasıl büyütürüm diye. Neyse işte aradan iki ay sonra kusmalarım başladı. Levent beni sürekli hastaneye götürmek istese de ben hep bir bahane buldum gitmemek için.
Bir gün Levent'le yemek yedikten sonra ayağı kalktığım an bayılmışım. Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Doktor bana hamilesin dediğinde başta inanmadım!annem bana kadınların içinde hep bir annelik duygusu olduğunu söylerdi ama ben bir türlü inanmazdım! Ama doğruymuş içimde öyle bir heyecan oluştu ki anlatamam! İşte bende o zaman öğrendim." Ela'nın bir ikizi olup olmadığını söyleyip söylememek arasında gidip geliyordum. Ama söylersem Atahan'a söyleme ihtimali de vardı.

"Bu hikâyenin devamı var demi? Can alıcı noktası burdan sonra başlıyor demi?" Dedi titrek bir sesle.

"Evet. Eve geldikten bir hafta sonra Atahan'a söyleme kararı aldım ama Levent bilmiyordu. Öğrendiği an direk öldürürdü biliyordum. Atahan'ı Levent'ten gizleme kararı aldım. Bir gün sabah erkenden uyanıp evden çıktım. Atahan'a söylemek için sonuçta onunda hakkı vardı bilmeye! Evine gittim ama açan olmadı daha sonra teyzenin bir yanıma gelip bir şirket adı verdi..." O anlar tekrar gözümün önüne gelince kafamı önüme eğdim. Gözlerimden yaşlar akıyordu! Sanki yağmur bana eşlik etmek ister gibi daha çok hızlı yağmaya başladı. Engin torpidodan peçete çıkarıp bana uzattı. Hiç itiraz etmeden aldım. Çünkü o kadar kötü durumdaydım ki kendimi bataklığa saplanmış gibi hissediyordum.

"Zümra ne gördün?"

"Engin o gün Atahan bir araban inip beraberinde de bir kadın indi daha sonra görevliye arabanın anahtarını verdi ve görevli arabaya bindi. Daha sonra... Kadın Atahan'ın dudağını öpüp tekrar arabaya bindi. Bana söz vermişti! Bu dudaklara senin dudağından başka kimsenin dudağı değmiycek! Demesine rağmen o başka kadınlara gitti. O kadar çok istedim ki karşısına çıkım hamile olduğumu söylim ama öyle görünce söylememe kararı aldım. Ondan sonra zaten Levent hep beni toparlama peşindeydi! Bir gün... Daha fazla dayanamayıp kendimi arabanın önüne atıcakken Levent kurtardı beni." Devam edicekken Engin'in titrek sesini duyup bakışımı ona çevirdim.

"S-sen intihar etmeye mi kalktın? Zümra nasıl böyle bir aptallık yaparsın! Hiç mi düşünmedin karnındaki bebeğini!"

"Düşündüm! Her düşündüğümde ileride bana babam nerde diye sorduğunda ben ne cevap vericem diye her gün düşündüm! Ben o zamanlar kendimde değildim! Ben levent'i bile kaç defa hatırlamayıp onu öldürmeye kalktım!"

Engin titrek bir nefesle "Zümra sen daha neler yaşadın böyle?"

"Ben Allah'ın her günü başka bir acıyı yaşadım Engin! Ve hiçbiri birbirinin aynısı değildi! Her gün ölmek istedim kendimden nefret ettim ve her defasında Levent beni bu yoldan döndürdü. Eğer Levent olmasaydı belki Ela bile yaşamıycaktı!" Dedim gözlerimden yaşlar süzülerek