ZÜMRA

Bölüm-4

Zümra bir an elleri kalbinin üstüne gitti. Sormaya korkar bir hali vardı.

" N-Noldu?"

" Kızım ela birden düştü bayıldı biz şimdi hastaneye gidiyoruz. Sen burdasın demi?"

" Burdayım hangi hastane ?"

Diyerek çantasını eline aldı

".... Hastanesi kızım çabuk gelin!"

" Tamam hemen geliyorum"

Zümra telefonu kapatıp levente döndü " levent çabuk ol hastaneye gitmemiz lazım ben benim hemen gitmem lazım " dedi
levent " tamam sakin ol sen taksi çağır ben hemen geliyorum" dedi Zümra koşarak gitti. Levent " kusura bakmayın acil bir durum "

Engin" önemli değil lütfen siz Zümra hanımla ilgilenin çok kötü duruyordu"

Levent tam gidecekti ki Atahan " levent bey bizide haberdar edin lütfen "
Levent " tabi "

Deyip hızla kapıya koştu Zümra taksiyi beklerken sağa sola yürüdüğünü gördü levent Zümra'nın kolundan tutunca ağladığını fark etti.
" Levent her şey benim suçum benim hatam! Ben kızımı yanıma almam lazımdı. O daha dört yaşında o bensiz dayanamaz ki! Benim hatam." diyerek ellerini kafasına vurdu levent eller tuttu. " Şş hiç bir şey senin hatan değil hem sen onu yalnız bırakmadın ki sen sadece doğru zamanı bekledin yanına almak için" Zümra sadece kafasını sallamakla yetindi. Kim ne derse desin dinleyecek durumda değildi.

Taksi geldiğinde hemen binip hastanenin adını söyleyip hastanenin yolunu tuttular.
Hastanenin önüne geldiklerinde levent parayı ödeyip indi Zümra koşarak danışman bölümüne girdi

" Ela Polat"

Kadın bilgisayara bakıp " ikinci kat sağdan dördüncü oda efendim"

Zümra teşekkür edip hemen asansöre bindi

Levent de hemen arkasından bindi" Zümra sakin olur musun böyle yaparak Ela'yı da üzüceksin!"

" Tamam sakin olmaya çalışcam." Levent kafasını sallayarak önüne döndü çünkü ne dese desin Zümra yine bildiğinden vazgeçmiycekti. Asansör durduğunda Zümra koşarak odanın kapısını açtı. Ela serum taktıklarını görünce gözünden yaşlar döküldü. Koşarak Ela'nın yanına oturdu " Annem!"

Ela uyuduğu için tepkisiz kalmıştı içeriye annesi girince " kızım"

Zümra annesini görünce ayağı kalkıp" Annem" diyerek annesine sarıldı. Annesi de ona karşılık verdi. Zümra geri çekilerek " neyi var kızımın anne?"

" Önemli bir şeyi yokmuş açlıktan ve stresten dolayı bayılmış. Bak kızım Ela sen yokken hiç iyi değildi hiç konuşmuyor yemeği bile zornan yediriyorum"

Zümra biliyordu işte her şey onun yüzündendi onu hiç yanından ayırmamalıydı ama tedavi gördüğü dönem nasıl yanında kalabilirdi ki

" Tamam annem ben anladım. Zaten zamanı gelmişti yanıma almanın geç bile kaldım hata bende nasıl bir anneyim ben " diyerek ellerini başının arasına aldı. Levent hemen yanına gitti ellerini tuttu " yok öyle bir şey senin hatan değil hem yanına alsan nasıl bakıcaktın o halinle üstelik daha toparlananı beş ay oldu "

Zümra tam bir şey diyecekti ki Ela " Anne" Zümra koşarak Ela'nın elini tuttu " burdayım annem bak geldim"

Ela gözlerini açtığında ilk önce gözlerine inanamadı daha sonra heyecanla Zümra'nın boynuna sarıldı. " Annem geldin biliyordum geleceğini iyiki bayılmışım"
Zümra kaşını çatarak Ela'nın başını öpüp geri çekildi " o ne demek fındığım "