ΑΝΑΤΟΛΗ

ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ

Ο Λάμπρος επέστρεψε στο σπίτι σέρνοντας τα πόδια του, με κεφάλι σκυφτό. Πώς θα τα ξεστόμιζε όλα αυτά στην Ελένη; Πώς θα της έλεγε ότι πάλι ο κίνδυνος και η αγωνία θα μόλυναν τη χαρά τους; Δεν άντεχε ούτε να την κοιτά, θαρρείς και ήταν ο ίδιος υπαίτιος. Την είχαν σώζει τα μαύρα φίδια όσο τον περίμενε, καθιστή στο τραπέζι, και από τον φόβο της είχε καλύψει ως επάνω το μωρό στην αγκαλιά της με το κουβερτάκι του. Μόνο σαν τον ξαναείδε ανάσανε κανονικά. Μα, σαν πήρε θάρρος ο Λάμπρος και άρχισε να της εξηγεί τη νέα κατάσταση, πάλι της σώθηκε το οξυγόνο.

"Λάμπρο, τι θα γίνουμε;" ήταν η μόνη ερώτηση που μπορούσε να κάνει, με έντρομο βλέμμα.

"Εσείς θα μείνετε εδώ, κρυμμένες. Δεν θ' αφήσω κανένα να σας πειράξει. Και τη ζωή μου θα δώσω..."

"Μη! Μη, σταμάτα! Μη λες τέτοια λόγια!" τον παρακάλεσε, καλύπτοντας το στόμα του με τα δυο της δάκτυλα. "Δεν γίνεται να μας αφήσεις πάλι, Λάμπρο, δεν θ' αντέξω..." συνέχισε δακρυσμένη.

Η απόγνωση της τον τσάκισε. Πήρε μαλακά το μωρό, που είχε αποκοιμηθεί, το φίλησε τρυφερά και το ακούμπησε στο ράντζο. Έπρεπε οι δυο τους να μιλήσουν για τη μόνη διέξοδο που είχαν.

"Ελένη", ξεκίνησε, ακόμα αβέβαιος γι' αυτό που πήγαινε να πει, "ίσως έχουμε μία και μοναδική λύση να ξεφύγουμε από δω."

"Τι εννοείς;"

"Υπάρχει ένα έγγραφο, η δήλωση μετανοίας". Και πήρε να της εξηγεί αυτά που είχε πει ο χωροφύλακας νωρίτερα στα στρατόπεδα. Πως εκείνο το χαρτί, που κράδαινε μπροστά τους με περηφάνια, λες και ήταν έπαινος, αποτελούσε το μόνο τρόπο να γλυτώσουν από την εξορία. Εκείνο το εξευτελιστικό έγγραφο που ζητούσε από τους εξόριστους να ομολογήσουν κάθε αντιστασιακή πράξη, αληθή ή μη, να αποτάξουν τα κομμουνιστικά ιδεώδη και να εξυμνήσουν το καθεστώς, με αντάλλαγμα την ελευθερία τους. Ο Λάμπρος είχε ακούσει παλιότερα γι' αυτήν τη δήλωση, μα το μυαλό του ήταν τόσο θολωμένο μακριά απ' την Ελένη που δεν είχε δώσει σημασία, σχεδόν δεν είχε συγκρατήσει καν την πληροφορία. Παλιά του φαίνονταν κούφια λόγια όλα αυτά, τώρα όμως, με τα νέα δεδομένα, ίσως ήταν η μόνη τους ελπίδα.

"Δηλαδή, πρέπει ν' αραδιάσουμε ψέματα σ' αυτό το χαρτί για να ελευθερωθούμε;" ρώτησε η Ελένη με καχυποψία.

"Είπαν πως..." κόμπιασε ο Λάμπρος με δισταγμό και χαμηλωμένο βλέμμα "πως για τις οικογένειες αρκεί να υπογράψει ο σύζυγος."