ΑΝΑΤΟΛΗ

ΛΙΜΑΝΙ

Αρκετές ώρες μετά, το πλοίο έδεσε στον Πειραιά. Το μωρό ζητούσε απεγνωσμένα την τροφή του και η Ελένη με το Λάμπρο, επίσης πεινασμένοι, χώθηκαν γοργά σ' ένα μικρό, άδειο σχεδόν μαγειρείο κοντά στο λιμάνι. Έτρωγαν γρήγορα και σιωπηλά. Σαν ψάρια έξω απ' το νερό ένιωθαν, στο μη οικείο περιβάλλον του λιμανιού. Το καυσαέριο λες και μπούκωνε ξανά τα πνευμόνια τους, ενώ η βαβούρα τους εμπόδιζε να ακούσουν τις ίδιες τους τις σκέψεις. Σαν υπνωτισμένοι, παρακολουθούσαν την κίνηση στη μεγαλούπολη, εικόνες που ίσως να μην ξανάβλεπαν ποτέ, σαν επέστρεφαν στο τόπο τους. Όταν είχαν αποτελειώσει όλοι το φαγητό τους, στο ίδιο μαγειρείο εμφανίστηκε ο Πανάγος. Χωρίς κανέναν άλλο συνταξιδιώτη ή όργανο της τάξης τριγύρω, μπορούσαν επιτέλους να μιλήσουν πιο ελεύθερα.

"Είχατε καλό ταξίδι;" τους ρώτησε ο φύλακας πλησιάζοντας.

"Το καλύτερο, Πανάγο", αποκρίθηκε η Ελένη. "Ναι, ξέρω", συνέχισε, βλέποντας το έκπληκτο βλέμμα του άντρα, "ο Λάμπρος αναγκάστηκε να μου τα εξηγήσει όλα κάποια στιγμή. Δεν ξέρω πώς να σ' ευχαριστήσω... Σου χρωστάμε τη ζωή μας."

"Εγώ πρέπει να σας ευχαριστήσω. Χάρη σε σας, μπορεί να εξασφάλισα μια θέση στο παράδεισο. Κούκλα η μικρή σας, να σας ζήσει, και να ναι πιο καλότυχη από δω και πέρα", ευχήθηκε μέσα απ' την καρδιά του. "Πώς θα την πείτε, ξέρετε;"

Ο Λάμπρος και η Ελένη κοιτάχτηκαν με νόημα. Το είχαν συζητήσει στο καράβι, ευχόμενοι να τους δοθεί η ευκαιρία γι' αυτήν τη συνάντηση. Η Ευτυχία το είχε κρυφακούσει κι αυτό.

"Κοίταξε, Πανάγο", είπε ο Λάμπρος και σηκώθηκε. "Αυτό μπορούμε να στο πούμε τώρα, ή να το μάθεις πριν της βάλεις το λάδι, αν δεχτείς, φυσικά. Διάλεξε."

Ο Πανάγος δεν μπορούσε να αποκριθεί απ' τη συγκίνηση. Η αγκαλιά στο Λάμπρο, ίδια μ' εκείνη το χάραμα που γεννήθηκε η κόρη του, έδειξε ότι είχε δεχτεί την πρόταση.

"Κι αφού θα κουμπαριάσουμε," άρχισε μετά, φανερά φορτισμένος, "φτάνει πια μ' αυτό το "Πανάγος". Οικογένεια θα γίνουμε, τέρμα τα μυστικά. Αυτό ήταν του πατέρα μου τ' όνομα, για λόγους ασφαλείας. Εμένα με λένε Μίλτο".

Ο Λάμπρος και η Λενιώ, αποσβολωμένοι, κοιτούσαν τον πρώην Πανάγο, νυν Μίλτο με το στόμα ανοικτό. Αδύνατον! Δεν περιγραφόταν αλλιώς αυτό που συνέβαινε.

"Τι έγινε, τι πάθατε;" ρώτησε ξαφνιασμένος.

"Αυτό το όνομα κουβαλάει μεγάλη ιστορία για μας... Μίλτο", του εξήγησε η Ελένη βουρκωμένη. "Θα μάθεις κάποια στιγμή."