ΑΝΑΤΟΛΗ

ΠΛΩΡΗ

Δυο χαραυγές αργότερα, η Ελένη με το Λάμπρο βρίσκονταν λίγο παραπέρα από το μεγάλο καράβι. Το ίδιο καράβι που λίγο καιρό πριν τους είχε οδηγήσει στην κόλαση, σύντομα θα τους μετέφερε στην ελευθερία. Ο Λάμπρος κρατούσε δυο βαλίτσες και η Λενιώ στο ένα χέρι μία, την πιο ελαφριά, και στο άλλο το θησαυρό τους. Η κόρη τους, σαν μικρή κυρία, για να μην δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση στο ταξίδι, είχε φάει λίγο πριν αφήσουν για πάντα πίσω τους το μικρό σπίτι. Τη μέρα που συμπλήρωνε τον πρώτο μήνα ζωής της, τα μικρά ματάκια της αντίκρισαν για τελευταία φορά τους τοίχους του παραπήγματος που, σαν συνεργοί των γονιών της, την είχαν διαφυλάξει απ' τον κίνδυνο. Τώρα περίμενε, χορτάτη και καθαρή, να ξαναταξιδέψει με πλοίο. Αυτή τη φορά θα έβλεπε και τη θάλασσα. Οι γονείς της στέκονταν ανυπόμονοι, προσπαθώντας να είναι σοβαροί και μετρημένοι. Με νύχια και με δόντια συγκρατούσαν τον ενθουσιασμό για την επιστροφή στην παλιά τους ζωή. Η αγωνία για το τι θα αντιμετώπιζαν, την κατάσταση στον τόπο τους και γενικότερα στη χώρα είχε, για την ώρα, παραμεριστεί.

Μαζί τους θα επιβιβάζονταν στο πλοίο καμιά δεκαριά άλλοι εξόριστοι. Πιθανότατα, έκρινε ο Λάμπρος με βάση την εμφάνιση και την έκφρασή τους, για να το καταφέρουν, είχαν υπογράψει τη δήλωση μετανοίας. Ο Λάμπρος και η Ελένη δεν μπορούσαν να εξηγήσουν πώς είχαν οι ίδιοι γλυτώσει από εκείνο το μέρος. Δεν τους ένοιαζε, κιόλας. Ζούσαν για τη στιγμή που, σαν οικογένεια πια, θα πατούσαν στα χώματα του τόπου τους.

~~~~~~~~~~

Το προηγούμενο απόγευμα είχε γυρίσει από τις καταναγκαστικές εργασίες σφυρίζοντας.

Έμοιαζε λες και επέστρεφε από περίπατο.

Το σώμα του δεν είχε χαμπαριάσει καμία κούραση όλη μέρα.

Εκείνη, καθισμένη στο κρεβάτι, θήλαζε την κόρη τους.

Τις φίλησε και τις χάιδεψε γλυκά.

Έφαγε βιαστικά λίγες φακές.

Κοιτάζονταν και χαμογελούσαν.

Σηκώθηκε ανυπόμονα και άνοιξε μια βαλίτσα πάνω στο ράντζο του.

Μέχρι το στομαχάκι της κόρης του να γεμίσει, είχε μαζέψει σχεδόν τα πάντα.

Τον χάζευε να πηγαίνει πέρα δώθε, σαν μικρό παιδί.

Χαιρόταν διπλά με τη χαρά του.

Καθώς άλλαζε την πάνα του μωρού, τον είδε με μια αποφασιστική κίνηση να βγάζει όλα τα φορέματα της απ' την βαλίτσα.