retrouvailles ❧ Rosékook

Bölüm 7

-düzenlendi-

Ya dün gece yatmadan önce kitap 1K ydı. Sabah uyandığımda 1.2K olduğunu görünce şok oldum. Kitabın bu kadar hızlı büyümesini beklemiyordum çünkü benim bir kurgum haftalar sonra 1K oluyordu şimdiyse 6.günde 1K oldu. Çok teşekkür ederim kitabımın büyümesine yardım ettiğiniz için çok teşekkür ederim.❤

İyi okumalar❤

***

"Aman Tanrım Ji-Young! Annecim sen az önce adım mı attın bana mı öyle geldi! Jungkook! Hemen buraya gel!"

Bağırmalarımın arasından kucağımda olan oğlum korkmuş olmalıydı ki kucağımdan inip emekleyerek karşıma geçti. Şuan gözlerime inanamıyordum. Oğlum yürümeye başlamıştı.

"Jungkook beni duymuyor musun sen!"

"O nasıl bağırış Chae? Birinize bir şey oldu sandım."

"Oldu oldu!" Hızla dizlerimin üstünden kalkıp kapı girişinde duran Jungkook'un kolunu çekelemeye başladım. Heyecandan ne yaptığımı bilmiyordum. "Ji-Young adım attı!"

Jungkook gözlerini büyültüp Ji-Young'a bakarken, bir yandan da dudaklarındaki gülümseme her saniye biraz daha büyüyordu.

"Nasıl yani?"

Duvar dibinde bizi izleyen Ji-Young'u heyecanla kucağıma aldım ve vücudunu tutarken ayaklarını yere bastırdım. "Hadi oğlum. Yürüdüğünü babana da göster."

Ji-Young kollarımın arasında kıpırdarken bir ayağını küçükçe ileri atmasıyla Jungkook gözlerini kocaman açıp yere oturdu ve kollarını iki yana açarak Ji-Young'un kucağına gelmesini bekledi. 

"Aman Tanrım gerçektende atıyor. Hadi babacım bana doğru gel."

Jungkook'a doğru küçük ayaklarıyla minik minik adımlar atarken heyecandan ağlayasım gelmişti. Daha dün gibi doğduğunu hatırlıyordum.

Küçük küçük adımlar atarken kollarımla ona yön veriyordum. Jungkook'a doğru yaklaştığında Jungkook, hafifçe dizlerinin üstünde kalkarak tek hamlede Ji-Young'u kucağına alıp ayağa kalktı ve yanağından kocaman öptü.

Onların bu sevimli halleriyle gülerek bende ayağa kalktım ve Jungkook'un kucağında olan oğluma sıkı sıkı sarılıp diğer yanağından da ben öpmüştüm. Onun üniversite zamanlarını da göreceğimizi bilmek, beni çok garip hissettiriyordu. Onun da evlendiğini ve çocuk sahibi olacağını görecek miydik?

***

Bazı insanlar bilinmezliğin içindeydi bana göre. Kendilerinin bilinmezliğin içinde olduğunu bilmeden yaşardı bir süre. O sürenin sonuna gelince bilinmez hayatın ilk açıklığı kendini gösterir, kader sizi oynadığı oyunların içine sokardı.

Kendimi bilinmezlik içinde hissediyordum. Bugün bulduğum kâğıt, ardından anonim bir şekilde yazan meçhul kişi. Bu bilinmezlikler beni korkutuyordu. Sonunun nereye varacağını tahmin etmek zordu çünkü.

Birkaç sene önce mutlu bir evliliğe adım atmış, ardından bir oğlum olacağını duymuştum. Zaman çok hızlı ilerliyordu. Adım attığım evliliğimden birkaç yıl geçmiş, doğacak oğlum doğup kelebek misali uçup gitmişti.

Şimdiyse, kabuk bağlayan yaramı oymak isteyen biri, anonim bir şekilde bana yazıyordu.

Siz: Kimsiniz

+82 XX XXXX YYYY: Üzgünüm Chaeyoung. Bunun hakkında sana ipucu veremem.

Siz: Oğlum hakkında neler biliyorsun