A Designer's Creation

12. The Designer's Dilemma

I always see guys like ladies are obligated to satisfy them. I mean, when you did that, as a woman, if he's not satisfied, then he will push you to your limit for that satisfaction.

Iyon ang alam ko. Doon ako namulat. Saying no won't help. Kailangang ma-satisfy sila kahit na nasasaktan ka na.

Kaya imagine ang pagdududa ng tingin ko kay Jericho after I cleaned myself. Noong naabutan ko siyang nakaupo at topless sa kama habang naka-shorts na lang kasi nga suot ko ang damit dapat niya. He was scanning his phone at pagsilip ko, nasa marketplace siya kahit na hindi ko alam kung anong plano niyang bilhin sa ganitong oras ng gabi.

Mukhang naramdaman niya 'ko kasi nilingon niya 'ko agad. "Okay ka lang?" tanong pa niya.

Makirot ang pagitan ng mga hita ko, pero ginusto ko naman 'to. Before, hindi naman ako nasasaktan nang ganito kasakit. Siguro kasi hindi ganoon "kalaki" ang mga nakasama ko noon. Hindi ko naman nakita ang kanya, pero para sumakit nang ganito ang katawan ko, parang ayoko nang silipin ang size niya. Sa lagay na 'yon, hindi pa siya natapos.

"Okay naman ako . . ."

Akala ko nga, dinudugo ako kanina kasi masakit, but I guess, I came early and he came late. Mas na-satisfy niya 'ko kaysa ako sa kanya, and I didn't know how to make it up with him.

Hindi naman sa nahihiya ako kasi nagkasundo naman kami rito sa mangyayari ngayong gabi, pero hindi ko kasi maintindihan. Feeling ko, disappointed siya pero hindi lang niya sinasabi. I dunno. Ayoko ng ganitong feeling na parang ang laki ng atraso ko sa kanya. Kung si Tyrone siguro siya, baka nagpapa-party na 'ko kung sakali mang disappointed siya. Bad news, hindi.

"Jericho." Para akong batang gustong umamin ng kasalanan pagharap ko sa kanya.

"Hmm?"

Humugot agad ako ng hininga paglipat niya ng tingin sa 'kin.

"Uhm . . . sorry."

Wala siyang sinabi. Parang nalito pa siya kasi nagso-sorry ako. "Para saan?"

"Kasi . . ." Paano ko ba ie-explain 'to?

Kasi baka nabitin siya? Kasi hindi pa siya tapos pero kasi pinahinto ko siya kaya parang naiwan ko siya sa ere?

"We can do another round," sabi ko na lang at napapikit-pikit na lang ako habang nag-iisip kung paano ba ako makakabawi.

I dunno if he was being mean to me. He chuckled and shook his head again before he placed his phone above the bedside table. Inilapag pa niya ang magkabila niyang palad sa kama saka pinangtukod sa sariling bigat bago ako nakangiting tiningnan.

"Hindi ka okay, 'no? Masakit ba katawan mo?"

"Hindi naman 'yon ang point—"

"Pero masakit."

I was gonna say something pero naiwan lang sa hangin ang salita ko. Nakabuka ang bibig ko pero wala akong naisalita.

"Kung masakit, 'wag mong pilitin."

"Hindi naman. Ang akin lang, baka nabitin ka or something."

Tinawanan lang niya ulit ako saka umurong palapit sa 'kin. Kinuha niya ang kanang kamay kong kanina ko pa tinatago-tago sa likuran ko kasi hindi ko alam kung saan ko ilalagay nang hindi niya ako nakikitang nagkukutkot.

"Kapag sinabi mong tigil, natural titigil. Kapag sinabi mong hindi, natural hindi na itutuloy. Ano ba? Sino ba 'yang mga nananakit sa 'yo at parang takot na takot kang hindi ma-please ang ibang tao, ha?"

Marahan niya 'kong hinatak palapit sa kanya at pinabigat niya ang kamay para lang maipaupo ako sa kaliwang hita niya.

Bigla tuloy akong nailang. The last time I felt like someone caught me doing something bad was when my dad found me stealing some chocolates for my brothers.