A Designer's Creation

10. Open Invitation

I've been with a lot of guys before. Sinubukan ko namang magkaroon ng love life, hindi ko naman ipinagdamot sa sarili ko 'yon. Inisip ko pa nga before na baka siguro si Daddy lang ang lalaking manloloko sa mundo.

But heartbreaks after heartbreaks, mas lalo ko lang napatunayan na pare-pareho lang sila. Mga manloloko, mga manggagamit, mga walang kuwenta.

Hindi ako madaling i-maintain. You messed up once, wala ka nang mababalikan sa 'kin. I'm not fond of second chances when it comes to love. Kasi kung gago ang lalaki ever since, gago na talaga siya forever. Walang lugar ang character development sa mga taong aware naman sa ginagawa nila. Desisyon mong magloko, desisyon mong mambabae. Hindi aksidente 'yon. You only have one chance in life. Don't mess that up. And to think na sila ang unang naghahabol sa babae, ang kakapal naman ng mukha nila para magloko.

I know, hindi lahat ng lalaki, gago gaya ni Tyrone. Pero sa mundo kung nasaan ako, kapag babaero ang lalaki, ibig sabihin napakaguwapo niya. And that will top all bullshits among the list of life's crappy bullshits. Toxic masculinity at its finest.

I tried falling in love with anyone, pero ang bilis ma-expire ng feelings ko. Two days. Two days lang ang kailangan ko para maka-move on. Maging inconsistent lang ang guy sa loob ng two days, after those days, hindi na sila kilala ng emotions ko. Hindi ako ang tipo ng kapag na-fall, nagpapakabaliw ako habambuhay sa lalaki—no. Never. Mamamatay muna ako bago mangyari 'yon.

That was why I became like this.

I'm already thirty, and I was supposed to marry a stable man o nag-aalaga na ng baby, but nope. I prioritized my career na sobrang fucked up na ngayon dahil sa dami ng issues na kinasasangkutan ko recently. 

Sa sobrang sirang-sira na ng buhay ko, hindi ko na nga sigurado kung may magkakagusto pa ba sa 'king lalaki. Si Tyrone, ayoko nang ilagay sa listahan ko kahit pa ayaw niyang i-call off ang engagement namin. Bitch, malayo pa lang, forecasted ko nang hindi magwo-work ang sa 'ming dalawa, ipu-push ko pa ba ang idea? Pareho na nga naming sinusuka ang isa't isa.

And speaking of Tyrone, five in the afternoon nang matapos siya sa pagkausap ng lahat ng kailangan niyang kausapin. He even pulled some strings para lang hindi lumaki ang issue na kinasangkutan ko at ni Jomai Lianno. Surprisingly, the more they dig deeper into the idea of the physical injury complain about me, the more they reveal about Jomari's harassment issues sa iba pang models and staff. Kaya nga pagbalik namin sa meeting room, kung makangiti siya, parang nakakatawa pa ang issue ko ngayon.

"Nagsunod-sunod ang complaint kay Jomari. I called his manager and sinabi nilang suspended muna siya sa trabaho for now."

Ibinagsak ni Tyrone ang hawak niyang folder sa glass table saka ako tiningnan habang umiiling. Unluckily, Forest needed to work kaya wala akong choice kundi makinig sa lalaking 'to hanggang matapos kami.

Ipinatong niya ang magkabila niyang kamay sa table habang obvious na naiirita sa presensya ko. Sana man lang, ginaling-galingan niya ang pagtatago ng annoyance niya sa 'kin. Sayang naman ang effort kong tiising makita ang nakakabuwisit niyang mukha.

"I know you're trying to get a model for La Mari, Cinnamon. Hindi ka puwedeng sumali sa competition na 'yon. Aren't you even considering your job here in Lion?"

"Kung pinirmahan mo na ang resignation letter ko, e di sana hindi ka namomroblema ngayon."

"Can you—" He sighed deeply and covered his forehead in frustration. Yes, ma-frustrate siya, deserve naman niya. "Cinn, I'm trying to clean your mess right here, all right? Can you be more cooperative, at least?"

"Gusto kong sumali sa competition ng La Mari, what's the problem?"

"Cinn, the problem is you cannot do that! Alam mong pagtutulungan ka r'on! Organized 'yon ng kalaban nating clothing line, and you're going to infiltrate a place you're not supposed to enter! Gusto mo bang mapahiya, ha?"