A Designer's Creation

15. Hopelessly Devoted

It was another night with Jericho. Nagiging part na yata ng gabi namin na magre-request ako ng artwork sa kanya. I asked him to design a wall plan for my office sa Lion, and I will ask Tyrone a permission to redecorate my place. For sure, papayag siya kung sasabihin ko namang babalik na 'ko sa work. Nag-agree naman si Jericho to work with that project. Enough naman ang salary for an interior designer na magtatrabaho for a week or month sa isang project. Sigurado naman akong mas malaki pa ang kita sa designing kaysa sa pagiging crew sa Sip and Drip.

Jericho was doing a sketch of what my office would look like for a sudden project proposal lang. And there he was again, making a sketch of his floor plan. And here I was as well, watching him draw for me.

"May mga kakilala akong contractors saka shops na nagsu-supply ng furniture and fixtures. Titingnan ko muna ang area bago ako makapagbigay ng quotation."

I glanced at him habang tinutuloy niya sa isang side ang ginagawa niyang 3D perspective. He was really good at it. I could do dresses and suits, pero ibang level ang art style niya. Pang-arki na. Now, I was starting to get jealous of his talent. Take note the fact na crew lang ang work niya and former bartender.

"Yung mga contractor na sinasabi mo, ano 'yon? Uhm . . ." Napapaling-paling ang ulo ko sa magkabilang gilid. Hindi ko alam kung paano ko ia-address kung kilala ba ang mga 'yon o parang small business lang na gumagawa ng mga upuan or something.

Not sure about it kasi wala naman sa itsura ni Jericho ang makikilala ng mga gaya nina Mark Wilson or Marigold Tan. Mark and Marigold designed most of Lion's displays and furnitures. And when it comes to architectures, mahirap makipag-coordinate nang direct kapag wala kang connections. And when I say connections, I mean money and fame.

If your name rings a bell for them, good for you. If not, then name someone who rings a bell for them and they will verify, saka lang sila nag-a-approve ng private projects.

Although, okay lang naman kung locally made ang furnitures. I still wanted to support small businesses. Pero kailangan ko pa ring i-check ang quality ng gawa.

"Anong meron sa mga contractor?" tanong pa niya.

"Uhm . . . saan ba sila located?" Iyon na lang ang itinanong ko para hindi ako maka-offend. Baka kasi friend niya, I don't want to create bad impressions.

"Siguro tatawagan ko na lang si Mike. Sana hindi siya busy."

"Mike . . . who?"

Nginitian niya ako saka siya nagpatuloy sa sketch niya. "Michael Aguas."

"What?"

Biglang umawang ang bibig ko. Saglit akong natigilan. "Wait. Michael Aguas, like the Michael Aguas of MCA Industrial Corporation?"

He clicked his tongue and winked at me.

No.

No fucking way!

Halos karamihan ng client ng company na 'yon, puro mga taga-abroad! Kilala niya 'yon?

Napalapit tuloy ako sa center table at na-curious sa topic. "How did you know Michael Aguas? Nakakalapit ka sa kanya?"

"Nagkakilala kami dati sa former job ko. Hotel naman 'yon, n'ong nasa housekeeping pa 'ko. Meron siyang isang proposed design sa glass lamp na pina-alter ko kasi hindi siya suited sa materials na gagamitin nila. Hindi ko alam na kanya yung design, nakalapag lang sa mesa habang nagliligpit ako ng gamit. Sinunod niya yung feedback ko. Naka-display ngayon yung glass lamp sa lobby ng The Grand Hyatt."

"What the hell? Credited ka sa alteration?'

"Binigay naman nila ang credit. Nasa design ang pangalan ko. Pero sabi ko naman dati, proposal design pa lang 'yon, kahit hindi na ilagay, kaso inilagay pa rin."