SAKLIMDASIN

23.AŞK GEMİSİ

O gece duyduklarım yalan olamazdı. Gözümden akan yaşlar ve çektiğim acı gerçekti. Zihnimin bana oynadığı kötü bir oyun olmasını isteyeceğim kadar gerçek. Peki Akgün'ün karşıma geçip o gece duyduğun her şey yalandı demesine nasıl inanacaktım ?

Sadece sevdiğim kadın değislin. Sen benim her şeyimsin Açelya diyen adama nasıl inanacaktım ?

"Söylesene Akgün, sana nasıl inanayım ? Yine yalan söylemediğine nasıl inanayım ?"

İnancıma ağır bir darbe indiren adama yeniden güvenmem gerekiyordu. Belki kırıldığım kadar kıracaktım ama günün sonunda ceplerimizde ki yara bantlarını çıkartıp birbirimizi saracaktık.

" Gözlerime bak," deyip başını bana doğru yaklaştırdı. "Gözlerimin içine bak ve bana ne gördüğünü söyle."

Sevdiğim adamın göz bebeğinde kendimi görüyordum.

" O gece duydukların yalan olduğu halde inandın. Peki şimdi neden gördüklerin gerçek olduğu halde inan mıyorsun ?"

Akgün aklımı karıştırıyordu.

Akgün kalbimi hızlandırıyordu.

Akgün hayatımın merkezine oturup, bana istediği her şeyi yapabilecek gücü kazanmıştı.

Onu hayatımın merkezine koyduğum için hiçbir zaman pişmanlık duymamıştım. Gözlerine esir düştüğüm adama karşı pişmanlığım yoktu.

Ona inandım.

Onun her şeyi olabileceğime inandım.

" Ne oldu da yalana başvuracak kadar çaresiz kaldın ? Sözlerinle beni öldürdün Akgün. Bunu bana neden yaptın ?"

Kırgındım, kızgındım.

Gözlerimin içine bakan adamın ruhuna sarılmıştım. Beni yeniden itebilirdi, düşebilirdim. İhtimaller kötüydü.

" Korktum Açelya," dedi yeniden.

" Neyden korktun ?"

" Seni kaybetmekten."

Gözlerimi kapattım. O geceki çaresizliğimi, acıyan kalbimi, kesilen nefesimi ve ruhumu paramparça eden sözleri düşündüm.

Gözlerimi açtım. Akgün'ün çaresizliğini gördüm. O geceyi unutmak ve sevdiğim adamın çaresizliğine çare olmak istedim.

Akgün emniyet kemerini takıp arabayı yeniden çalıştırdı. Yarım saatlik yolculuk boyunca ne benden ne de ondan tek bir kelime dahi çıkmadı.

" Burayı hatırlıyor musun ?" diye sordu beklenti dolu bakışlarıyla.

Etrafa kısaca göz gezdirip  "Hatırlıyorum," dedim.

Hayallerime ev sahipliği yapan yeri nasıl unutabilirdim ki ?

" Ofise yapılan silahlı saldırının sebebi bu araziydi."

İrice açılan gözlerim eşliğinde sevdiğim adama baktım. Tırnaklarımı sızlayan avuç içime geçirdim. Fiziksel acım, ruhumdaki acımın önüne geçsin istedim. Kremlerle tedavi edilmek kolaydı. Ruhumu tedavi etmek çok daha zordu.

" Basit bir arazi olsaydı direnmez onlara bırakırdım ama burası senin hayalindeki evin yeri."

Altı yıl önce piknik yapmak için buraya yakın olan düz, yeşil bir alana ailecek gelmiştik. İkizimle kısa sayılabilecek yürüyüşün ardından burayı, hayallerimi süsleyen yeri görmüştüm. Burası benim olmalı demiştim. Sesimdeki heyecan ve gözlerimdeki mutluluk eşliğinde bu araziyi anlatmıştım. Akgün o gün bana saliselik bir bakış atıp önüne dönmüştü. Beni umursamadığını, anlatıklarımın onun için bir önemi olmadığını sanmıştım.