DAĞLARIN SÖNMEYEN YILDIZI(HAYALET)

53. BÖLÜM

Yeni bölümden herkese selamlar 👋.

Bölümü buraya bırakıp kaçıyorum, umarım beğenirsiniz iyi okumalar.😄😄

Poyrazdan Devam

O kadar yolu nasıl geldim bilmiyorum ama kardeşimi ve teyzemi sapa sağlam görünce çok rahatladım, iyi olduklarından emin olduktan sonra Savaşa, Kartallara ve Yıldız'a çok teşekkür ettim.

Gelen ekipler leş kargalarını toplamışlardı, işlemleri hallettikten sonra bizde eve girmiştik, ben ay parçama sarılırken Yıldız'ın bakışlarını üzerimizde hissetim. Bende ona bakınca göz göze geldi, ne o bakışlarını çekti ne de ben tam o sırada teyzem geldi ve hepimize çay verdi ardından da konuşmaya başladı.

"Allah sizden razı olsun yavrularım, siz olmasanız halimiz ne olurdu!"

Teyzemin söylediklerine Yıldız cevap vermişti.

"Ne demek Suna hanım, bu bizim görevimiz ayrıca Poyraz da silah arkadaşımız, yardıma ihtiyacı olunca tabiki de yanında olacağız."

"Ne hanımı kızım bana teyze de, ben öyle resmiyeti pek sevmem."

"Tamam Suna teyze."

"Savaş'ı çok önceden tanıyorumda  sizin isimleriniz ne çocuklar."

"Ben ismimi söylemiştim ama tekrar kendimi tanıtayım, ismim Yıldız, Savaş'ın kardeşiyim. Bu Ferit onuda söylemiştim, bu Karan bu Sinan bu da doktor yani Fatih."

"Maşallah hepinize aslan gibisiniz, yavrum sen doktor musun?"

"Evet teyzeciğim."

"Yavrum, benim günlerdir belimde bir ağrı var, acaba neden olur bu?"

Söylediği şey ile teyzeme döndüm ve uyarıcı bir tonda konuşmaya başladım.

"Teyzeciğim şimdi sırası mı?"

"Aaaa, sen sus bakayım ben doktor oğluma sordum, hem sen niye karışıyorsun doktor ayağıma gelmiş işte."

Teyzemin beni azarlamasına odada ki herkes gülümsedi ama birisinin gülüşü beni daha çok dikkatimi çekti. Yıldız, o kadar güzel gülümsüyordu ki bütün gün izlesem sıkılmazdım. Fatih'in konuşması ile bakışlarımı Yıldızdan çektim ve kendimi toparladım.

"Teyzeciğim, şu an da ben ne desem yanlış olur, sen en iyisi iyi bir hastaneye git."

"Tamam evladım."

Yıldız'ın konuşması ile bakışlarımı tekrar ona çevirdim.

"Eeee Poyraz, teyzen ile tanıştık ama kardeşinle tanışamadık, bizi tanıştırmayacak mısın?"

Ay parçam, kendisinden bahsedildiğini duyunca yere indirdiği bakışlarını Yıldız'a çevirmişti, önce kardeşime daha sonra Yıldıza baktım ve konuşmaya başladım.

"Tabi ki de tanıştırayım, kardeşim Hazal Göktürk. Hazal, bunlarda benim silah arkadaşlarım, Savaş abini biliyorsun zaten, bu kardeşi Yıldız, bunlarda Karan, Sinan Ferit ve Fatih."

Ay parçam, herkese gülümsedi sonra bakışlarını tekrardan yere indirdi ve bana sarıldı. O olaydan itibaren yabancılara karşı hep böyleydi, uzak duruyordu ayrıca göz teması da kurmamaya çalışıyordu, şu an burda durması bile Hazalda ki ilerlemenin kanıtıydı, Yıldız konuşunca tekrardan dikkatimi ona verdim.