Haşmet&Emine One-Shots

●2●

(151 ci bölüm,Haşmetin akşam eve geldiği bölümden devam)

***

"Hoşgeldin" dedi Emine kapıyı açtığı kocasına.

"Hoşbuldum" dedi Haşmet içeri girerken.

"Acıkdıysan eğer yemek hazır,kurayım sofrayı" ilerleyen kocasının arkasından konuştu kadın.

Haşmet gülümseyerek durdu ve arkasını döndü. Emine Haşmete bakarken Haşmet iki adım atıp aralarındaki mesafeyi kapattı.

"Şu an ihtiyacım olan şey yemek değil" dedi karısının belinden tutup kendine çekerken.

Emine gülerek kocasının göğsüne yasladı ellerini. "Hımm neymiş ihtiyacın olan şey peki?"

Haşmet sorunun karşılığında eğildi ve karısının boynuna öpücük kondurduktan kokusunu içine çekti ve geri çekildi.

"Şu an ihtiyacım olan şey karım ve onun kokusu"

Emine Haşmetin dediklerinden sonra utansa bile gülümsedi ve kocasına aşık gözlerle bakmaya başladı.

"Haşmet"

"Efendim"

"Çok bitkin gözüküyorsun,bir şey mi oldu?"

"Oldu Emine,kötü bir şey oldu" dedi Haşmet derin bir nefes alarak.

"Birine bir şey mi oldu?" Endişe dolu gözlerle kocasına baktı Emine.

'Endişelenme,her kes iyi"

"O zaman neden bu haldesin?"

"Güzelim,konuşmasak,bu gün yeterince konuşuldu zaten,o yüzden kapata bilirmiyiz konuyu?"

Emine daha fazla ısrar etmedi. Kocasının yanağına öpücük kondurduktan sonra konuştu.

"Peki,nasıl istersen Façalı dayı,üzerine gelmiyorum"

Haşmet gülümsedi ve ani bir haraketle karısını kucağına aldı.
Emine beklemiyor olacakmış ki ufak bi çığlık attı.

"Haşmet napıyorsun?"

"Karımla vakit geçirmeyi planlıyorum,sen napıyorsun?"

"Ya indir beni,deli misin?"

"Akıllı olduğumu hiç bir zaman iddia etmedim zaten birtanem"

Emine Haşmetin son söylediği söze gülümserken Haşmet çoktan odalarının kapısını açıp,içeri girmişti bile...

*****
Bir kaç saat sonra...

Güzel ve tutku dolu geçen saatlerin ardından Haşmet karısının göğsüne uzanmış,Emine de kocasının saçlarını okşarken,ikisi de sessizliği dinliyorlardı.

Derken Haşmet biraz daha gömüldü karısının boynuna ve hafif bir öpücük kondurduktan sonra mırıldandı.

"Huzur kokuyorsun"

Emine sadece gülümsemekle yetinmişti.
Bunun üzerine Haşmet geri çekildi ve başını eline yaslayıp karısının izlemeye başladı.

Emine de yüzünden silmediği gülümsemesiyle kocasına bakıyordu.

Haşmet elini karısının yüzüne koydu ve baş parmağını elmacık kemiğinin üzerinde gezdirmeye başladı.

"Sana bir şey söyliyim mi?"

"Söyle bakalım" dedi Emine.

"İnsanın nefes aldığı bir limanının olması çok güzelmiş"

"Hımm öyle bir yer mi varmış?"

"Hıhım var"

"Neresiymiş orası?"

Haşmet tebbessüm ederek karısının boynuna sokuldu usulca.

"İşte tam da burası... Burası benim limanım... Benim evim"

Emine kocasının dediğine gülümsedi,saçlarına öpücük kondurduktan sonra mırıldandı.

"Seni seviyorum Haşmet Façalı."

Haşmetin duyduğu şeyle gülümsemesi genişledi. Geri çekildi ve karısına baktı.

Eminenin bir şey demesine fırsat vermeden kapandı dudaklarına. Emine de hiç düşünmeden karşılık vermişti bile.

Nefessiz kalana kadar öpmüştü karısını Haşmet. Bir süre sonra nefes almak için geri çekilmişti.

Emine kocasına bakarken Haşmet de geri çekilip karısını göğsüne çekmişti. Emine de gecikmemiş,kollarını sarmıştı sevdiği adama.

Bir kaç dakika sonraysa,kocasının çokca sevdiği sesinden onu mutlu eden kelimeler dökülmüştü.

"Seni seviyorum Emine Façalı"

*****
The end 🤸‍♀️