Haşmet&Emine One-Shots

●4.1●

(172 bölümün devamı gibi düşünün.sadece 2 parttan oluşacak olan bir hayali bölümdür. )

***

Günlerin hasretini gidermek için yalnız kalmak istemişti iki aşık. Bu yüzden her kesten uzaklaşmak için sadece Haşmetin bildiği bir eve gelmişlerdi.

Haşmet Emineyi kucağına almış, ilerlerken yüzünü boynuna gömüp kokusunu doya doya içine çekiyordu. Emine de gözlerini kapayıp anın tadını çıkartıyordu.

"Allahıımm nasıl dayanmışım şimdiye kadar kokun olmadan?" Gözleri kapalı,sevdiği kadını soludu Haşmet.

"Geldiğimde git demeseydin daha çabuk kavuşacaktık" dedi Emine gülümseyerek.

"Evet Emine hanım. Şimdi sıra o günleri telafi etmeye geldi" dedi Haşmet pis pis sırıtırken.

Emine tam ağzını açacakken Haşmet buna engel oldu ve sevdiği kadının dudaklarına sahiplendi.
Emine ilk başta afallasa sonrasında o da karşılık vermeye başladı.

Karşılık alması Haşmetin iyice kendini kaybetmesine neden olmuştu. Bu yüzden istemsizce kucağındaki kadını en yakın kanepeye yatırdı ve üzerine uzandı.

"İstemiyorsan,dura bilirim" dedi Haşmet kendini son anda durdurmayı başarıb.

"İstiyorum... Çünkü kocamı çok özledim" demişti Emine tek nefeste.

Bu laf Haşmeti güldürmüş ve onun için yeterli olmuştu. Dudaklarını sevdiğinin dudaklarına hapsetmişti...

Bu gece onlarındı...

Biraz sonra...

Bir birine kavuşmanın vermiş olduğu huzurla kanepede üzerlerinde sadece bir pikeyle uzanıyordu iki aşık.

Daha doğrusu Emine sevdiği adamın göğüsünde yüzünü boynuna yaslamış,anın tadını çıkartıyordu.

"Çok acıtmadım değil mi canını?" Üzerindeki kadını sarmalamış,saçını okşarken konuştu Haşmet.

Evet,belki ilk defa değildi ama Haşmet her defasında canını acıtmaktan korkutuğu için soruyordu.

"Hayır" dedi Emine ve başını kaldırıp Haşmete baktı.

Eli kocasının yüzüne giderken eğilip boynundan öptü Emine. "Hiç olmadığım kadar iyiyim"

"Sen iyiysen ben de iyiyim" dedi adam huzurlu bir şekilde iç çekerken.

"Lütfen ayrılmayalım artık" dedi Emine gözleri hala kapalıyken.

"Bir daha seni bırakmayacağım. Haşmet Façalı sözü" diye cevap verdi Haşmet.

"Sana aşığım Façalı dayı..."

"Sana aşığım Emine Façalı..."

2 ay sonra... Fidanlık

O gecenin üzerinden tamına tamına 2 ay geçmişti. İnanılmaz derecede sakin olarak hem de.

Ama bu sakinlik bu gün için geçerli değildi. En azından Emine için.

İçindeki telaş karışık heyecanla fidanlığın önünde onu bekleyen adama doğru ilerledi Emine.

Haşmet de Emineyi fark etmiş olacak ki o da sevdiği kadına doğru ilerlemeye başlamıştı.

"Sevgilim,iyi misin?" Sevdiği kadının ellerini tutup endişeyle gözlerine baktı Haşmet.

"İyiyim birtanem merak etme" dedi Emine. soluklanırken.

"Ama sesin çok telaşlı geliyordu telefonda" ikna olmuşa benzemiyordu Haşmet.

"Telaşlanma iyiyim. Sadece bazı şeyleri konuşmamız gerek" dedi Emine içindeki duyguyu dizginlemeye çalışırken.

"Neymiş o bazı şeyler bakiyim?" Dedi Haşmet kaşlarını çatarken.

"Haşmet! Emine abla!"

İkisi de sesin geldiği tarafa dönerken,Hızırın bağırdığını gördüler. Gözleri Hızırın baktığı tarafa döndü.

Ellerinde silah olan iki adama arabayla onlara yaklaşıyordu. Haşmet bunu görmüş olacak ki hemen Eminenin önüne geçti.

Ve geçmesiyle birlikte 3 kurşun yemesi aynı anda oldu.
Adamlar daha fazla sıkamamıştı çünkü Hızırlar hemen müdahile etmişlerdi.

Emine acı hiss etmediğini anladığında gözlerini açtı ve kendisini ona siper eden Haşmetii gördü.

Haşmet yere yığılırken Emine ağlayarak sevdiği adamın başını dizleri üzerine aldı.

"Haşmet! Haşmet! Yalvarırım gitme! Haşmeeeet!" Göz yaşları durmazken bağırdı Emine.

"E-Emine"

"Yorma kendini yorma... Biriniz ambulansı arasın!"diye bağırdı Emine Haşmetin yüzünü okşarken.

İlyas hemen ambulansı ararken diğerleri de Haşmetin başına toplanmıştı

Emine Haşmeti uyanık tutmaya çabalarken biraz sonra ambulans gelmişti.

Hızlı bir şekilde hastaneye yetiştirilmişti Haşmet.
Haşmetin elini sımsıkı tutmuştu Emine. Ama ameliyathaneye vardıklarında bırakmak zorunda kalmıştı sevdiğinin elini.

Kapılar kapanırken ağlayarak duvara yaslandı Emine ve mırıldandı kısık bir sesle "Beni bırakmazsın..."

Daha sonra gözlerini kaparken eli karnına gitti. Karnını okşarken yeniden mırıldandı Emine. "Bizi bırakamazsın..."

****

Devam edecektir...