Haşmet&Emine One-Shots

●8.1●

(P.S : 142 ci bölümdeki kahve içtikleri bir sahne vardı. O sahneyi biraz değiştirdim ve olay örgüsüde haliyle değişti. Bu yüzden bu seri biraz uzayacak .Şimdiden iyi okumalar🕺)

***

İçeri girip kravatını çıkartırken dışarıda çakan şimşeklere baktı Haşmet.
Tam koltuğa oturacaktı ki havanın gürlemesi ve yukarıdan duyduğu çığlık buna engel oldu.

"Eminenin sesi bu" dedi endişeyle.

Hemen adımlarını hızlandırdı ve odaya doğru yürümeye başladı.
Kapıya vardığında kısa bir çığlık daha duydu.

Hiç düşünmeden kapıyı açtı ve içer girdi. Karşılaştığı manzara pek beklediği gibi değildi. Çünkü Emine yatağın ortasında oturmuş,yastığı sımsıkı sarmış,ağlıyordu.

"Emine"

Duyduğu sesle kapıya döndü Emine. Haşmet ona endişeyle bakarken birden bir şimşek daha çaktı.

Emine korkup yastığa daha da sarılırken Haşmet az önceki çığlıkların sebebini daha şimdi anlamıştı.

"Emine iyi misin?"

"Sence? Ordan bakınca iyi mi gözüküyorum?"

"Alt tarafı gök gürültüsü Emine"

"Sana söylemesi kolay"

Dedikten sonra yastığına iyice sarıldı Emine. Haşmet onun bu sevimli haline gülümsedi ve ilerleyip yatağa,Eminenin yanına oturdu.

"Tamam sinirlenme,öyle demek istemedim"

"Sinirli değ-"

Lafını tamamlayamadan gök gürlemesiyle yanında oturan Haşmete sarıldı Emine.

Haşmet şaşkınca öyle kalırken Emine bir anda ne yaptığını farkedip geri çekildi.

"Özür dilerim... Ben... Öyle birden-"

"Tamam tamam önemli değil... İyi misin şimdi?"

Emine "hayır" anlamında kafasını salladı. Haşmet onun bu haline tebessüm ederken geri çekildi ve sırtını yatağın başlığına yasladı.

"Hadi gel"

Göğsünü işaret etti Haşmet. Emine ilk önce çekindi. Fakat korkusu daha üstün gelmiş olacak ki,usulca yerleşti göğsüne.

Haşmet de ellerini Emineye sardı. Bir süre konuşmadan kaldılar ikisi de öyle. Sadece yağan yağmuru ve gök gürültüsünü dinlediler.

Derken aralarındaki bu sessizliği Haşmet bozdu.

"Neden korkuyorsun bu kadar gök gürültüsünden?"

"Bilmem,çoçukluktan kalan bir şey sanırım... Annem ne zaman gök gürüldese yaramazlık yaptığımız için Allahın bize kızdığını söylerdi"

Eminenin sözleri güldürmüştü Haşmeti. Emine de bunu anlamış olacak ki,kaşlarını çatarak göğsünden kalktı Haşmetin.