Haşmet&Emine One-Shots

-10-

"Adam renk körü
Kadın gökyüzü✨"

****

Hızılarda yenen yemek sonrası her kes bir kenara dağılmış sohbet ediyordu. Gençler mutfağa geçerken,diğerleri grup halinde bir birleri ile sohbet ediyorlardı.

Daha doğrusu iki kişi hariç.

Haşmet ve Emine.

İkisi de neredeyse 2 hafta bir birlerini görmemenin verdiği özlemle bakışlarını buluşturuyordu.
Zaten ellerinden de başka bir şey gelmiyordu.

Çünkü bir birlerini deli gibi sevmelerine rağmen hala itiraf edemiyorlardı.
Ki sebebini kendileri dahi bilmiyordu.

Derken Haşmet daha fazla kendini ele vermemek adına bakışlarını çekti ve önündeki kahveyi  almak için eğildi.

Ve tam o sırada ağzından acıdan dolayı engel olamadığı bir ses çıktı.

"Noldu Haşmet" diye sordu Hızır

"Kolum,çatışmadayken üzerine çok sert düştüm,morardı herhalde" dedi Haşmet.

Emine üzgün gözlerle Haşmete bakarken,Ömürün sesiyle kendini toparladı.

"Abi bir doktora falan gidelim istersen"

"Doktora falan gerek yok,iyiyim ben"

"Bacun haklıdir uşağım"

"İyiyim ben valide hanım"

"Kolunu kıpırdatamıyorsun Haşmet abi" dedi İlyas.

"Ya ısrar etmeyin gitmeyeceğim hastaneye falan"

"Hastaneye gitmiyorsun bari ablam baksın dadaş. Anlar o bu işlerden"

Tipinin sözleriyle bakışları kesişti ikilinin. Haşmet yutkunamadan edemedi.

"Yok Emine hanıma zahmet vermeyelim şimdi"

"Yok yok ne zahmeti" sonunda dilinin varlığını hatırlayıp konuştu Emine.

"Hadi dadaş hadi"

"Hadi siz diğer salona geçin ben malzemeleri getireyim" kurnaz bir gülümsemeyle ikiliye bakarak salondan ayrıldı Ömür.

Emine ve Haşmet bir birlerinden bakışlarını kaçırarak ayaklandılar ve diğer salona geçtiler.

Ömür biraz sonra malzemeleri getirip hemen geri çıktı.
Emine ardından gergince Haşmete yaklaştı.

"Gömleğini çıkarmana yardım edeyim mi?"

"Hayır hayır o kadar kötü değilim,kendim yaparım" dedi Haşmet

Gerçekten de denemeye çalıştı fakat kolu o kadar kötüydü ki iki üç düğmeden sonra pes etti.
Emine bunu görünce gülümsedi ve gelip Haşmetin önünde durdu.