Haşmet&Emine One-Shots

●3●

(143. Bölüm. Haşmete yapılan saldırıdan sonra. )

***

Endişeyle karşısındaki adama baktı kadın. Biraz daha gec kalsaydı nerdeyse ölecek olan adama.

"Biraz daha iyi misin Haşmet?"

"Sayende iyiyim"

"Öyle deme naptım ki?"

"Tabi ki,alt tarafı hayatımı kurtardın"

"Haşmeet" ufak bir tebessümle adama baktı kadın.

"Teşekkür ederim" gülümseyerek Emineye baktı Haşmet.

Emine de sadece gülümseyerek karşılık vermişti.
Bir birlerine dalmışken,Haşmetin acıdan kasılan yüzü buna engel oldu.

Emine hemen edişeyle ayağa kalkıp Haşmetin yanına gelmişti.

"İyi misin? Ne oldu?"

"Merak etme,demin aniden haraket ettirdiğim için sızlıyor biraz"

"Dur doktor çağırayım ben hemen"

Eminen tam gitmeye yeltenmişti ki parmaklarına sarılan eller buna engel oldu.

"Gitme... İyiyim"

"Ama Haşmet-"

"İyiyim dedim Emine"

Emine pes etti ve yerine geçecekken biraz önce duyduğu şeyle gülümsedi. Haşmet bu gülüşü görmüştü.

"Ne oldu? Neye gülüyorsun?"

"Az önce ilk defa sadece adımla seslendin. Hanım olmadan"

Kadının söylediklerine adam da  tebessüm etti.
Emine tam yerine geçecekken Haşmet izin vermedi ve yeniden elinden tuttu. Emine ona sorgulayıcı bakışlar atarken Haşmet konuşmaya başladı.

"Keşke sadece şimdi değil sadece adınla değil,her zaman başka şekillerde seslene bilsem sana"

"O ne demek Haşmet?"

"Yapma Emine,anlamamış olamazsın" dedi Haşmet gülümseyerek.

"Neyi anlamamış olamam?" Diye hafifçe Haşmete belli etmeden gülümsedi Emine.

Ama işe yaramamış,Haşmet bu bıyıkaltı gülümsemeyi görmüştü. Ve bundan cesaret alarak Emine kendine çekmiş ve yatağa oturmasını sağlamıştı.

Emine tam ağzını açacakdı ki,dudaklarına kapanan dudaklar buna engel olmuştu.
İlk önce ne yapacağını şaşırmıştı ama Haşmetin sıcaklığına dayanamamıştı.

Haşmet tam Eminenin istemediğini düşünüp geri çekiliyordu ki Eminenin karşılık vermesi işleri değiştirmişti.

Bu yüzden nefesleri tükenene kadar dudaklarını ayırmamışlardı
Derken Emine biraz sonra kendine gelmiş,yavaşça geri çekilmişti.

"Haşmet"

"Söyle güzelim"

Haşmetin son sözünden sonra kaldırıp başını karşısındaki adama baktı Emine.

"Haşmet bu... Bu yaptığımız-"

"Yanlışdı demiceksin dimi Emine?"

"Değil miydi?"

"Neye göre kime göre?"

"Haşmet yapma lütfen..."

"Niye Emine?"

"Yanarız çünkü..."

Eminenin cevabından sonra derin bir nefes verdi Haşmet ve sevdiği kadının yüzünü elleri arasına aldı.

"Uğruna yanacağım kişi sensen,kül olmaya razıyım ben"

"Haşmet... Ama..."

"Aması yok... Tek bir şey sorucam ve sen kimseyi düşünmeden,içinden ne geçiyorsa onu söyleyeceksin tamam mı?"

Emine sadece kafasını sallamakla yetinmişti.

"Kalbinde bana yer varmı?"

"Hayır"

Haşmetin yüzü düşmüştü. Tam geri çekilecekken Emine izin vermemiş alınlarını birleştirmişti.

"Kalbimde sana yer yok çünkü... Çünkü benim kalbim zaten sensin"

Eminenin itirafından sonra yüzünden güller açmıştı Haşmetin.
Bu yüzden geri çekilmiş ve sevdiği kadını kendine çekip göğsüne çekmişti.

"Haşmet yaralısın"

"Umrumda değil"

"Ama Haşmet"

"Emine dedim"

"Of tamam sustum"

Haşmet gülerek saçlarından öptü Eminenin.
Bir süre sessizce öylece bir birlerine sarılmış şekilde uzandılar.
Derken sessizliği bozdu Emine.

"Ee Haşmet bey"

"Ne e-si yavrum?"

"Sence de itiraf etmen gereken bir şey  yok mu?"

"Ne  gibi bir itiraf?"

"Haşmet!"

"Efendim birtanem"

"İyi! Söyleme... Giderim ben de sen de uyu"

Sinirle ayağa kalkmıştı Haşmetin kendine çekmesiyle sevdiği adamın üzerine düştü Emine.

Şu an dudakları arasında millimler vardı.

"Seni çok kelimesinin az kaldığı cümlelerde seviyorum"

Bu itirafdan sonra büyük bir gülümseme yerleşmişti Eminen yüzüne.
Aradaki mesafeyi kapatıp sevdiği adamın dudaklarına kısa bir öpücük kondurup geri çekildi ve tekrardan göğsüne yattı.

Emine yüzünü Haşmetin boynuna gömerken,Haşmet de sımsıkı sarılmıştı sevdiği kadına. Sarılırken mırıldandığı şeyse Eminenin gülümsemesinin genişlemesine sebeb olmuştu.

"Ömrümün güzeli..."

■■■■

The end diyelim o zaman🌙
Yeni bölümde görüşürüz🤍