මායාවී 🥀 [MAYAWI] ✔️

6.සිතුවිලි

Shan's P.O.V

මම හිටියේ ලෝකාන්තෙ ගාව. ලංකාවේ ගොඩක් ප්‍රසිද්ධ තැනක් ඉතින්. මගෙ යාළුවො සෙට් එක මට dare එකක් දුන්නෙත් ඒ හින්දාමයි. කොහොමහරි අයිනටම ගිහිල්ලා photo එකක් ගහන්න කියලා. මම මිස් පොඩ්ඩක් එහාට මෙහාට වෙනකම් ඉඳලම ගැට්ට කිට්ටුවට ගියේ එයා දැක්කොත් මළාට ඒ වගේ pic එකක් ගන්න බැරිවෙන බව දන්න නිසා. ඒ හදිස්සියට යාළුවන්ව අඬගහගන්නත් බෑනෙ. එතකොට මිස් call එක අරන් ඉවරවෙලා තියෙයි. කට්ටියම මල් බල බල ඇවිදිනකොට මම photo එක ගහන්න හැදුවා. මගෙ කරුමෙට වගේ phone එක අතින් ලිස්සල ගියා. ඒක ගන්න එකපාරටම  ඉස්සරහට නැවුණ නිසා phone එක අල්ලගන්න නම් පුළුවන් වුණා. ඒත් ඒ එක්කම වුණේ මගේ balance එක නැතිවෙලා මාව පහළට වැටුණ එක. දකුණු අතින් phone එකත් අල්ලගෙන ( ඇත්තටම අල්ලගෙන නෙවෙයි මිරිකගෙන. මම ඒ වෙලාවෙ කරපු දේවල් මටවත් හරියට මතක නෑ. ) වම් අතින් ගැට්ටත් අල්ලන් හිටියේ. මට හයියෙන් කෑගැස්සුණේ ඉබේටමයි. මගේ ඇඟිලි ලිස්ස ලිස්ස තිබුණේ..දකුණු අත උඩට ගන්න තරම් වත් මට ශක්තියක් තිබුණෙ නෑ. මම මගේ ජීවිතයේ අවසාන තත්පර කීපය ගණන් කර කර ඉන්නකොට මට දැණුනා කාගෙදෝ අතකින් මගේ වම් අත හයියෙන් අල්ලගන්නව. ඔව්. ඒ තනුරි තමයි. ඒ හුරුබුහුටි කෙල්ල එච්චර වෙලා මාව අල්ලන් හිටියේ කොහොමද කියලා මටත් හිතාගන්න බෑ. ටික ටික එයාටත් මගෙ බර දරාගන්න බැරි බව පෙණුනා. ඒ පාර තනුරි කළේ බිම දිහාවෙලා මගෙ අනිත් අත යටින් අත දාලා මාව උස්සගත්ත එක. ඒත් එක්කම ඒ ඇස් දෙකේ ලියවිලා තිබුණු ඒ අමුතුම හැඟීම මම හොඳටම දැක්කා. අපිව බේරගන්න කියලා එයාත් මහ හයියෙන් උදව් ඉල්ලමින් හිටියේ. ඒත් එක්කම මගේ යාළුවො වගයක් ඇවිල්ලා මාව උඩට ගත්තා. මගේ බර කරට අරන් දේව් මාව එක්කන් ඇවිල්ලා ළඟ තිබ්බ ගහක් යටින් වාඩි කෙරෙව්වා.
මගෙ ජීවිතේ මම වැඩිපුරම බයවුණු දවස අද තමයි කියලා මට සැකයක් නැතුවම කියන්න පුළුවන්. තව තත්පර අරික්කාලක් වත් තනුරි පරක්කු වුණා නම් මට අද මේ විදියට මේ කතාව කියන්න බැරිවෙනවා. කොහේ ඉඳලා දුවගෙන ආවද කියලා හිතාගන්න බෑ. හැමෝම වගේ මල් බල බල හිටියේ. තනුරි විතරක් කොහොමද කිට්ටුව හිටියේ. කොහොමහරි කමන්නෑ එයා ඇවිත් මාව අල්ලගත්තා නි. ඒත් එයා ලොකුවට උස මහත කෙල්ලෙක් නෙවෙයි. මට වඩා අඩියක් විතර මිටි, උසේ හැටියට ඇඟ තියෙන හුරතල් කෙල්ලෙක්. ඇත්තටම ඉතින් එයා එක්ක ගත්තොත් නම් මම අලියෙක් වගේ තමා. කොහොමද ඉතින් එයා මාව අල්ලගෙන හිටියේ. ගෑණු අයගේ ගතේ ශක්තියට වඩා හිතේ ශක්තිය වැඩියි කියන්නෙ මේක වෙන්නැති එහෙනම්. කොටින්ම කිව්වොත් ගහ ගාවට අරන් යන පොඩ්ඩට වත් දේව්ට වත් මාව සම්පූර්ණයෙන් උස්සගන්න බැරි වුණා නි.
ඒ ඇස්... ඒවා නම් මට කිව්වෙ වෙනමම කතාවක්. මම කිසිම දවසක කිසිම කෙනෙක් ඒ විදිහට මම දිහා බලනවා දැකලා නෑ. ඒ බැල්ම දැනෙන්නෙ හිතටමයි. මේ සුරදූතිකාවට පිං සිද්ධ වෙන්නයි අද මම ජීවත් වෙන්නේ. මට ඒ ණය කවදාවත් ගෙවන්න බැරි වෙයි. මම මටම පොරොන්දු වුණා.. ආයිත් කවදාවත් ඒ වගේ මෝඩ වැඩ නම් කරන්නෙ නෑ කියලා.. මිස්ටත් මොනවා වෙයිද දන්නෑ. අනේ හැමෝම මට සමාවෙන්න.