මායාවී 🥀 [MAYAWI] ✔️

Part - 12

මම එකපාරටම දැක්කේ ලොකු කන්ටේනර් එකක් මගේ පැත්තට වේගයෙන් එන එක. ඇයි ඒත් ඒක දකුණෙන් එන්නේ... හිත හිත ඉන්න වුණේ නෑ. මම bike එකේ brakes අල්ලපු පාරට මාව bike එකෙන් එළියට විසිවුණා. පාර එහා පැත්තේ ලඳු කැලෑවට මාව වැටෙනවත් එක්කම මට අවට තියෙන හැමදේම නොපෙනි ගියා.

මම ඇස් අරිනකොට මට දැණුනේ ඉස්පිරිතාල ගඳක්. මාව hospital එක්කන් ඇවිත්ද ඒ කියන්නේ. මොකද වුණේ කියලා බලන්න මම ඔළුව උස්සන්න හැදුවත් ආපු කරකැවිල්ල නිසා මට ඒක කරන්න නෙවෙයි හම්බුණේ කෑගහන්න.

මගේ සද්දෙට එහා පැත්තක හිටපු නර්ස් කෙනෙක් ආවා. මට තාමත් හැමදේම හීනයක් වගේ. මට මාවම දැනෙන්නේ නැහැනේ. ඒ කොහොමද . වෙච්ච දේ හරියට හිතාගන්න තාමත් බෑ. මාව hospital අරන් ආවෙ කවුද. Scooter එක කෝ . Phone එක කෝ. අම්මා කෝ. දිලී කෝ.

මගෙ ඔළුව ඇතුළේ පිනුම් ගගහා තිබුණු එක කාරණාවක් වත් මට කටින් පිට කරන්න බැරි වුණේ නර්ස් විද්පු බේත් එක නිසා මට නින්ද ගියා වෙන්න ඕනි .

ආයිත් ඇහැරෙනකොට තමා මගෙ ජීවිතේට දැණුන ලොකුම වේදනාව මට දැණුනේ....

මගේ ඔළුවට සිමෙන්ති දාලා හිරකරලා වගේ. අතපය මුකුත් හොලවගන්න වත් බෑ. යාන්තමට ඇස් ඇරලා ඇඟේ පේන ප්‍රමාණෙ දිහා බැලුවාම මම දැක්කෙ මගෙ දකුණු කකුලටයි , දකුණු අතටයි, වෙලුම් පටි දාලා තියෙන විදිය. වම් අතෙර් හැමතැනම plaster කරලා. ඒ මදිවට cannula එකත් ගහලා. වම් කකුලට නම් ඒ හැටි damage එකක් නොතිබුණත් හොඳටම ඉදිමිලා. කොණ්ද දැනෙන්නේ වත් නෑ මට.

මම ඉවසන්න බැරිම තැන ආයිම පාරක් කෑගහන්න ගත්තේ මේ පාරනම් අම්මව ඕනි කියලමයි.

ඒ ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාව නිසා doctor කෙනෙක් ward එකේ හිටියා. එයා මා ළඟට ඇවිල්ලා කිව්වේ අම්මා 12 ලෙඩ්ඩු බලන්න දෙන වෙලාවටත් ආවා කියලා note වෙලා තියෙනවා කියලා. 5 ටත් එයිලු. බයවෙන්න එපා ඇඟ ඇතුළේ හානියක් නෑ කියලත් කිව්වා.

හම්මෝ දැන් තමා ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවේ.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.  

ඇයි දෙයියනේ මටම මෙහෙම වෙන්නේ. මුලින්ම ශාන්ව බේරගන්න ගිහිල්ලා වැලමිට ලෙලි ගියපු පාර තාමත් කැළල තියෙනවා.