"මොකද්ද මිනිහො උඹ රටට වෙලා කරන්නෙ මෙච්චර දෙයක් වෙලා තියෙද්දිත් ? උඹට කැක්කුමක් නැද්ද ? උඹෙ මහලොකු තාත්තා කොරපු කෙරුවාවල් තමයි මේ....... ඉන්න තැනකින් ඇවිල්ලා මේවා හරිගස්සපන්."
ශාන් දුරකතනයෙන් තේනුවර අයියාට ගර්ජනා කළේ මුළු hospital එකම හෙල්ලෙන්න තරම් හයියෙන්. සාමාන්යය විදියට සතුටින් ගත කරන්න තිබුණු එයාගෙ තරුණ ජීවිතේ දැනටමත් අපායක් වෙලා. හරිනම් මේ වෙනකොට තනූයි එයායි marry කරන්න දවස් කීපයක් විතරයි තියෙන්න තිබුණේ. වෙනදට මොන දේ වුණත් කොහොමහරි තමන්ව පාලනය කරන් හිටියත්, මේ විදියට ඉපදෙන්නත් කලින්ම තමන්ගෙ පැටියට මේ ලෝකේ දාලා යන්න වෙනවා කියලා දැන ගත්තාම දෙමව්පියෙකුට දැනෙන වේදනාව මෙච්චරක් කියලා කියන්න පුළුවන්ද ? ඒ වේදනාවම තමයි ශාන්ව මේ විදියට පෙළඹෙව්වේ.
"තමුසෙ මොකද්ද මිනිහෝ හිතන් ඉන්නේ ? උඹට මගෙ නංගි හම්බුණාට බොහොම කලින් එයා මගෙ නංගි වුණේ. මම දැනගත්ත වෙලාවෙම ticket book කළා. උඹ කියන්නෙ ඕනෙ නෑ මම මගෙ නංගිව බලන්න එන්න. උඹට වැඩිය කැක්කුමක් මට ඒකි ගැන තියෙනවා."
දුරකතනයෙන් එහා ඉඳන් තේනුවර අයියාගෙන් උත්තර ලැබුණා.
"උඹට කටක් ඇරලා කියන්න පුළුවන්ද මිනිහෝ ඒ උඹේ නංගි කියලා. බලපම් උඹෙ අප්පොච්චිගෙ කෙරුවාව. ඌටත් ඕනෙ කළේ උඹව ඉක්මනින් ගෙන්නගන්න නි. දැන් වරෙන්. ඌව සතුටු කරපන්."
"උඹේ කට වැඩියි දැනගනින්. මගෙ නංගි බඳින්න ඉන්න එකා නෙවෙයි නම් මම උඹට වඩා හොඳට කියන්න දන්නවා. අන්න ඒක දැනගනින්.
අනික මොකද්ද ඒ කිව්වෙ ? මගෙ තාත්තා ? මගෙ තාත්තා සරත්. මම දන්න කාලෙ ඉඳන් එහෙමයි. ඉස්සරහටත් එහෙමයි. මම කොහෙවත් යන කාලකණ්ණියෙකුගෙ පුතෙක් නෙවෙයි. අන්න ඒක දැනගනින්. මගෙ තාත්තා රත්තරන් මනුස්සයෙක්. මට එයා එක්ක ගත කරන්න ලැබුණේ පොඩි කාලයක් විතරක් වෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඒ දැණුනු ආදරේ වෙන කිසි කෙනෙක්ට සම කරන්න බෑ. අනික දැනගනින්. ඔහේ ඉන්න doctors ලට මගෙ නංගිව සනීප කරන්න බැරිනම් මම කොයි ලෝකෙන් හරි ගෙන්නලා ඒකිව සනීප කරගන්නවාමයි.""අනේ අයියේ... ම. ම. ම. ට තේරෙන්නේ නෑ අයියේ. මම කෑගැහුවට සමාවෙන්න. මට තේරෙන්නේ නෑ මොකද්ද කරන්නෙ කියලා. හිතේ තියෙන ආවේගට මොනව කියනවද කරනවද මම දන්නෑ. ඇත්තටම අයියට කරන්න දෙයක් නෑ කියලත් අයියා අතේ කිසි වරදක් නෑ කියලත් මම දන්නවා. ඒ වුණත් ? මම මොකද්ද වෙන කරන්නෙ? දෙයියනේ මට පිස්සු හැදෙයි. මීටවඩා හොඳයි මාව කවුරුහරි මරලා දැම්මා නම්."
![](https://img.wattpad.com/cover/285474486-288-k132962.jpg)
YOU ARE READING
මායාවී 🥀 [MAYAWI] ✔️
Roman d'amourඔව්. එයා මට පොරොන්දු වුණා. මට දැණුනේ කාලය එකතැන නතරවුණා වගේ. දීප්තිමත් ආලෝකයකින් මාව වටකරගනිද්දි මගේ දෑස් සැනසීමෙන් පියවුණා. මායාවක් සේ ජීවිතය වෙනස් කළ මායාවක් නොවන ඈ........ 🌺