මායාවී 🥀 [MAYAWI] ✔️

Part - 16

ඕහ්. Sh*t. මොකද්ද මම කළේ. 😵. දෙයියනේ. මගෙ තුන් හිතකවත් මේ වගේ දෙයක් තිබුණෙ නෑනෙ. ඒත්. ඒත් මම කොහොමද එහෙම දෙයක් කළේ....
මට හිතාගන්න බෑ මට මොකද්ද ඒ වුණේ කියල. මට තේරෙන එකම දේ මම ඒ වෙලාවෙ හොඳ සිහියෙන් නම් නෙවෙයි හිටියේ.

ශාන්ගෙ අත තාමත් මාව තුරුළු කරගෙන. අපි දෙන්නව වෙන් කරන්න අපි අතර වෙන කිසිම දෙයක් තිබුණේ  නෑ. මගෙ ඔළුවට එයාගෙ උස්පහත් වෙන පපුවේ ගැස්ම හොඳට දැනෙනවා. එයාගෙ උණුහුමේ මම හා පැටියෙක් වගේ ගුලිවෙලා හිටියා.

මම පුළුවන් තරම් සන්සුන් වෙන්න උත්සාහ කළා. මගෙ ඔළුවට ඒ වෙලාවෙ අදහසකට කියලා ආවේ එකම දෙයයි. ඒ මෙතනින් ඉක්මනින්ම යන එක. සමහරවිට ශාන් ඒක හීනයක් කියලා වත් හිතාගනී. අනේ වෙන මොකද්ද මම කරන්නේ. මගේ ඔළුවත් පැලෙන්න වගේ. මම කොහොමද එයාට මූණදෙන්නේ ආයිම. මාව කවුරුහරි බේරගන්නකෝ.......  Please.

එකම sheet එකකින් අපි දෙන්නම ආවරණය වෙලා හිටිය නිසා මට මෙතනින් යන්න වත් පුළුවන් කමක් නෑ.

මම කාමරය පුරා ඇස් යැවුවේ මොකක්මහරි ඇඳුමක් අතට අහුවෙන මානයේ තියෙනවද බලන්න.

ඕ..යේ.... වෙලාවෙ හැටියට නම් ඉස්තරම්. ශාන්ගෙ shirt එක එතන ළඟම table එකේ ගැට්ටක රැඳිලා තිබුණා. මම හිමීට අත දාලා එක මගේ ඇඟ වැහෙන්න තුරුලු කරගත්තා.
හිමීට එතනින් මාරුවෙන්න හදද්දිම ;

S - කොහෙද යන්නේ? 

T - ආ.... පු. පුතේ... තව වෙලා තියෙනවා නැගිටින්න තව ටිකක් නිදාගන්න.

මම උගුර එහෙමත් පාදලා ශාන්ගෙ අම්මගෙ උරුවට එහෙම කිව්වෙ එයාට ආයිමත් නින්ද යන්න.

S - මෝඩියේ...... මම ඇහැරිලා ඉන්නේ. පුදුම කපටිකමක්නි මේක. අදහන්න වටිනවා.

හුටා ! ශාන් ඇත්තටම ඇහැරිලා. අද මම ඉවරයි. Dead. 😑

මම සද්දයක් නැතුවම ආයිත් පොරෝනය අස්සට ගුලිවුණේ එයාට මගෙ මූණ පේන්නෙ නැති වෙන්න.
මදැයි කොළා. 😩

S - ඒයි. මා එක්ක තරහද ?

T - මොකටද ? මට මුකුත් මතකයක් නෑනෙ. ඒක නෙවෙයි මම මේ කොහෙද ඉන්නේ. 🤔