The Wolf King and I

Chapter 19

The Wolf King and I
Chapter 19

The Han empire is not as prosperous as I'd imagined it would be. Hindi din nabanggit sa manhwa ang kahit ano pa man mula dito maliban sa madalas nilang pagpapadala ng spy sa Qin. Kaya hindi ko inaasahan ang mga bagay na makikita ko mula dito.

It was already morning when we arrived in its capital. Matapos akong himatayin sa loob ng kagubatan ng Qin ay nagising nalang ako sa loob ng isang maliit na kulungan na hila ng dalawang kabayo. At sa pagmulat ng mga mata ko ay ang kakaibang lugar na ito ang bumungad sa akin.

There is a visible sign of great poverty.

Luma at sirang mga kabahayan ang nadadaanan namin. Ang mga tao dito ay halatang naghihikahos habang nakikita ko ang sobrang payat na mga katawan nila.

There are children running behind my small cage asking for food. Napatingin naman ako kay Yaoran na nakasakay sa kabayo at namimigay ng mga prutas na nakuha niya mula sa kagubatan ng Qin.

This place is dead.

Hindi ako nasanay mula sa napakarangya at napakayaman na Qin na wala kang makikita ni kahit isang pulubi mula doon. Zhang Wei may be a tyrant and evil, but he did a great job of creating resources for his people. Habang dito sa Han ay puro pulubi ang mga taong makikita mo.

Sa sobrang kalunos-lunos na kalagayan na nakikita ko ay nakalimutan ko ng matakot para sa buhay ko. I just got kidnapped from Qin into this unknown place, but I can't feel any fear. Instead, I can feel my heart breaking for all of these people.

Nang makarating kami sa palasyo ng kaharian ay hindi ko maiwasang maikumpara ulit ito sa Qin.

Qin's palace is grand, while Han's palace is old and shabby. Teka, wala na bang budget na pampaayos ang Emperor dito?

Yaoran opened my cage at tinulungan akong bumaba. Tinignan ko siya pero nakayuko lang siya na para bang hindi niya ako kayang tignan sa mga mata. Throughout our journey, Yaoran is only gentle with me.

Hindi niya ako sinaktan.

Hindi niya ako pinahirapan.

I don't know why, but I can feel kindness from him.

Matapos akong bumaba ay nilingon na ni Yaoran ang palasyo na nasa harapan namin.

"Your majesty! Your loyal subject, Yaoran, is back! I'm here to report an important matter!" he announced.

At matapos siyang magsalita ay narinig kong nagsalita ang isang lalaking boses mula sa loob ng palasyo.

"Present yourself!" the voice answered.

Nakita ko ang pagbukas ng malaking pintuan ng palasyo.

Matapos iyon ay nilingon ako ni Yaoran at inilahad niya ang kamay na ang ibig sabihin ay mauna ako. Kaya nauna akong pumasok sa loob.

This is the Emperor's court room.

Nagtaas ako ng mukha at nakita ko ang Emperor na nakaupo sa kanyang trono. He's a middle-aged man. Sa tingin ko ay si Zhang Wei lang naman ang pinakabatang Emperor sa continent na ito.

At nang makita niya kami ay mabilis siyang bumaba mula sa trono at mukhang excited na nilapitan si Yaoran. Ni hindi niya pinansin ang presensya ko.

"So?" masayang wika niya. "May dala ka bang magandang balita?"

Yumuko naman si Yaoran mula sa kinatatayuan. At halata sa mukha niya na nagdadalawang-isip pa siya kung magsasalita ba siya o hindi.

But I guess he finally chose to speak.